Opisy ras psów - psy rasy zdjęcia na literę G
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 413 371
Użytkowników online: 37
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Lista ras na literrę: G
- Golden Retriever (1992 odsłon)
- Gryfon Korthalsa (4295 odsłon)
Gryfon Korthalsa - losowy opis rasy
Wzorzec FCI nr 107
GRYFON KORTHALSA
(Griffon d’arret a poil dur Korthals)
Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.05.1964
Użytkowanie: wszechstronny wyżeł. Wykorzystywany szczególnie do szukania zranionej zwierzyny.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Już Xenophon o nim wspominał, wyżeł ten wykorzystywany był jako „pies oysel”, rozprzestrzeniony po całej Europie pod różnymi nazwami. Rasa została odnowiona i ulepszona poprzez rozmnażanie w pokrewieństwie, selekcję i trening bez dolewu obcej krwi przez E. K. Korhalsa w drugiej połowie XIX wieku. Od tego czasu różne kluby narodowe pozostawały wierne swemu standardowi.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies mocny, o średniej wielkości. Dłuższy niż wyższy. Czaszka nie za szeroka. Kufa długa i kwadratowa. Oczy ciemnożółte lub brunatne, wysoko osadzone. Charakterystyczny wygląd nadają: wydatne wąsy, broda i brwi.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: nie za szeroka. Linie czaszki i grzbietu nosa równoległe.
Stop: załamania nie za wyraziste.
Trzewioczaszka:
Nos: zawsze brązowy.
Kufa: długa i kwadratowa, grzbiet nosa lekko zakrzywiony, takiej samej długości co czaszka.
Oczy: ciemnożółte albo brunatne, duże, zaokrąglone, wysoko osadzone, o inteligentnym wyrazie.
Uszy: średniej wielkości, nieskręcone, płasko osadzone, osadzone na linii oka, sierść krótka miesza się bardziej lub mniej z sierścią dłuższą.
SZYJA:
Średniej długości, bez podgardla.
TUŁÓW:
Nieco dłuższy niż wysoki (od 1/20 do 1/10)
Grzbiet: szeroki.
Lędźwie: dobrze rozwinięte.
Klatka piersiowa: wysoka, nie za szeroka, boki lekko wypukłe.
OGON:
Noszony poziomo lub lekko podniesiony, pokryty gęstą sierścią, ale bez szczotki, powinien być skrócony o 1/3 lub 1/4. Jeśli nie jest skrócony, powinien być noszony poziomo z lekko podniesioną końcówką.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: proste, silne, o gęstej sierści; w akcji równoległe.
Bark: dobrze przymocowany, raczej długi, bardzo ukośny.
Kończyny tylne: o gęstej sierści.
Uda: długie i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: dobrze kątowane.
Łapy: okrągłe, solidne, palce zwarte i wysklepione.
CHODY:
Ruchem podczas polowania jest galop, przerywany przez kłus. Kłus jest płaski. „Koci krok”.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: szorstki i gruby, przypominający w dotyku szczecinę dzika. Nigdy lokowaty, ani wełnisty. Pod szorstką sierścią znajduje się cienki i zwarty podszerstek.
Umaszczenie: przede wszystkim stalowo-szare z brązowymi łatami albo jednokolorowe brązowe, czasami dereszowate albo srokate. Są również dopuszczane umaszczenia białe i brązowe oraz białe i pomarańczowe.
WZROST:
psy: 55 - 60 cm
suki: 50 - 55 cm
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
źródło: zkwp.pl
GRYFON KORTHALSA
(Griffon d’arret a poil dur Korthals)
Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.05.1964
Użytkowanie: wszechstronny wyżeł. Wykorzystywany szczególnie do szukania zranionej zwierzyny.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Już Xenophon o nim wspominał, wyżeł ten wykorzystywany był jako „pies oysel”, rozprzestrzeniony po całej Europie pod różnymi nazwami. Rasa została odnowiona i ulepszona poprzez rozmnażanie w pokrewieństwie, selekcję i trening bez dolewu obcej krwi przez E. K. Korhalsa w drugiej połowie XIX wieku. Od tego czasu różne kluby narodowe pozostawały wierne swemu standardowi.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies mocny, o średniej wielkości. Dłuższy niż wyższy. Czaszka nie za szeroka. Kufa długa i kwadratowa. Oczy ciemnożółte lub brunatne, wysoko osadzone. Charakterystyczny wygląd nadają: wydatne wąsy, broda i brwi.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: nie za szeroka. Linie czaszki i grzbietu nosa równoległe.
Stop: załamania nie za wyraziste.
Trzewioczaszka:
Nos: zawsze brązowy.
Kufa: długa i kwadratowa, grzbiet nosa lekko zakrzywiony, takiej samej długości co czaszka.
Oczy: ciemnożółte albo brunatne, duże, zaokrąglone, wysoko osadzone, o inteligentnym wyrazie.
Uszy: średniej wielkości, nieskręcone, płasko osadzone, osadzone na linii oka, sierść krótka miesza się bardziej lub mniej z sierścią dłuższą.
SZYJA:
Średniej długości, bez podgardla.
TUŁÓW:
Nieco dłuższy niż wysoki (od 1/20 do 1/10)
Grzbiet: szeroki.
Lędźwie: dobrze rozwinięte.
Klatka piersiowa: wysoka, nie za szeroka, boki lekko wypukłe.
OGON:
Noszony poziomo lub lekko podniesiony, pokryty gęstą sierścią, ale bez szczotki, powinien być skrócony o 1/3 lub 1/4. Jeśli nie jest skrócony, powinien być noszony poziomo z lekko podniesioną końcówką.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: proste, silne, o gęstej sierści; w akcji równoległe.
Bark: dobrze przymocowany, raczej długi, bardzo ukośny.
Kończyny tylne: o gęstej sierści.
Uda: długie i dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: dobrze kątowane.
Łapy: okrągłe, solidne, palce zwarte i wysklepione.
CHODY:
Ruchem podczas polowania jest galop, przerywany przez kłus. Kłus jest płaski. „Koci krok”.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: szorstki i gruby, przypominający w dotyku szczecinę dzika. Nigdy lokowaty, ani wełnisty. Pod szorstką sierścią znajduje się cienki i zwarty podszerstek.
Umaszczenie: przede wszystkim stalowo-szare z brązowymi łatami albo jednokolorowe brązowe, czasami dereszowate albo srokate. Są również dopuszczane umaszczenia białe i brązowe oraz białe i pomarańczowe.
WZROST:
psy: 55 - 60 cm
suki: 50 - 55 cm
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
źródło: zkwp.pl