.
Wzorzec FCI nr 276
NORRBOTTENSPETS
(Norrbottenspitz)
TŁUMACZENIE: Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Szwecja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 22.07.1982.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 2 Nordyckie psy myśliwskie.
Podlegają próbom pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, kwadratowy szpic, zwartej budowy,
z suchymi, mocnymi mięśniami.
Pies ten powinien być bardzo dobrze zbudowany.
Głowa noszona wysoko i nieustraszenie.
Pies tenpowinien być niezwykle ruchliwy.
Różnica w budowie, zależna od płci, powinna być wyraźna.
Idealny pies tej rasy powinien sprawiać wrażenie typowego, małego szpica, bardzo czujnego i uważnego, zrównoważonego, o dobrym temperamencie.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Jako pies myśliwski, norrbottenspets powinien być uważny i śmiały, sprawiający wrażenie czujnego, aktywnego, miłego i pewnego siebie.
Nigdy nie powinien być nerwowy, płochliwy czy agresywny.
GŁOWA: Mocna, sucha, dobrze ukształtowana; widziana z boku i
góry – klinowata.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Umiarkowanie szeroka, raczej płaska.
Czoło nieco wypukłe.
Łuki brwiowe powinny być wyraźnie zaznaczone.
Stop: Dobrze, ale umiarkowanie zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny.
Kufa: Umiarkowanie długa, ostro zwężająca się.
Jej długość stanowi połowę długości głowy lub nieco mniej.
Grzbiet nosa: Prosty.
Wargi: Cienkie, suche, ściśle przylegające.
Uzębienie: Zgryz nożycowy z dobrze wykształconymi zębami.
Oczy: Umiarkowanej wielkości, migdałowego kształtu, osadzone
ukośnie.
Ciemnobrązowe, bystre, o spokojnym i energicznym wyrazie.
Uszy: Wysoko osadzone, nieco więcej, niż średniej wielkości;
sztywno stojące.
Koniuszki nieco zaokrąglone.
SZYJA: Średniej długości, sucha i umięśniona, nieco łukowata.
Noszona prosto.
TUŁÓW: Głębokość tułowia (pionowa odległość od najwyższego
punktu kłębu do najniższego punktu klatki piersiowej) powinna
stanowić mniej więcej połowę wysokości psa w kłębie.
Grzbiet: Krótki, mocny, umięśniony i elastyczny. Widziany z boku – nieco opadający za kłębem, a później prosty.
Lędźwie: Krótkie i szerokie.
Zad: Umiarkowanej długości i szerokości, nieco opadający, z dobrze rozwiniętą muskulaturą.
Klatka piersiowa: Umiarkowanie głęboka i długa.
Przedpiersie dobrze rozwinięte i dobrze zaznaczone.
Front normalnej szerokości.
Widziana z boku, najniższa część klatki piersiowej powinna sięgać tuż poniżej łokci i łagodnie przechodzić w linię brzucha.
Brzuch: Umiarkowanie podciągnięty.
OGON: Osadzony proporcjonalnie wysoko.
Noszony dosyć wysoko zagięty, luźno zwinięty; koniec ogona dotyka boku uda.
Ogon długości nie sięgającej poniżej stawu skokowego.
Naturalnie skrócony ogon niedopuszczalny.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Długa i szeroka, z dobrze rozwiniętym grzebieniem i
mięśniami.
Ściśle przylegająca do klatki piersiowej i proporcjonalnie ukośnie osadzona.
Ramię: Powinno być tej samej długości, co łopatka.
Mocne, dobrze przylegające do klatki piersiowej, ale umożliwiające swobodny ruch.
Tworzy wyraźny kąt z grzebieniem łopatki.
Łokcie: Skierowane do tyłu.
Przedramię: Proste; mocny kościec; cienkie, lecz gibkie mięśnie.
Nadgarstek i śródręcze:Mocne; widziane z przodu – tworzą prostą linię z przedramieniem.
Widziane z boku – śródręcze nieco ukośnie ustawione.
Przednie łapy: Małe, mocne, ustawione prosto do przodu, dobrze
wysklepione i zwarte, z dobrze wykształconymi, solidnymi opuszkami.
KOŃCZYNY TYLNE: Kończyny tylne– widziane od tyłu – równoległe.
Uda: Proporcjonalnie długie; tworzą z miednicą kąt prosty. Mocno
umięśnione.
Kolana: Mocne.
Podudzie: Tworzy wyraźny kąt z udem.
Staw skokowy: Widziany z przodu i boku – szeroki i mocny.
Śródstopie: Suche, elastyczne i dosyć długie.
Tylne łapy: Takie same, jak przednie.
Ustawione prosto do przodu.
CHÓD/RUCH: Norrbottenspets powinien, w cwale (krótkim
galopie) i kłusie, poruszać się płynnie i posuwiście, z dobrą akcją
kończyn tylnych, dobrze okładając teren. Górna linia musi pozostawać stabilna.
Tylne kończyny w ruchu muszą być równoległe.
SZATA:
WŁOS: Twardy, krótki, prosty i dosyć przylegający, z delikatnym i
gęstym podszyciem. Krótki na grzbiecie nosa, czaszce, uszach i
przedzie kończyn; dłuższy na szyi, z tyłu ud i pod spodem ogona.
MAŚĆ: Dozwolone są wszystkie kolory.
Maść idealna: biała z żółtymi lub rudobrązowymi znaczeniami.
WYSOKOŚĆ:
Idealna wysokość w kłębie:
Psy: 45 cm.
Suki: 42 cm.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy
uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra,
całkowicie opuszczone do moszny.