Nowy wzorzec Owczarka niemieckiego

Inne nowości

1 2 3 >> >|

Nowości od 1 do 25

Na posiedzeniu w Bratysławie w sierpniu 2010 Komitet Generalny FCI przyjął poprawiony wzorzec owczarka niemieckiego.

Od 01.01.2011 roku uznane będą dwie odmiany owczarka niemieckiego, różniące się długością włosa:

o włosie normalnym (Stockhaar) i o włosie długim (Langstockhaar)

Każdej odmianie przyznawany jest CACIB.

Odmiany te nie mogą być między sobą krzyżowane.

Poniżej uaktualniony wzorzec Owczarka niemieckiego.

Wzorzec FCI nr 166 - 23.12.2010/EN

OWCZAREK NIEMIECKI

(Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog)

Kraj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązującego wzorca: 11.08.2010

Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy wymagane.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.

WAŻNE PROPORCJE:

Wysokość w kłębie: pies - 60 do 65 cm, suka - 55 do 60 cm.

Długość tułowia jest o 10 ? 17% większa od wysokości w kłębie.

CHARAKTER:

Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia.

Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego.

GŁOWA:

Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa.

Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna.

Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy.

Stop łagodny, a nie ostro zaznaczony.

Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły.

Wargi suche, przylegające, ciemne.

NOS:

Zawsze czarny.

UZĘBIENIE:

Mocne, zdrowe i kompletne ? 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe.

Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami.

Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach.

OCZY:

Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze.

Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.

USZY:

Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu.

Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe.

SZYJA:

Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.

TUŁÓW:

Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu.

Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony.

Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione.

Zad długi i lekko spadzisty, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona.

KLATKA PIERSIOWA:

Umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie.

Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska.

OGON:

Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia.

Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu.

Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa.

Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu ? idealnie równolegle.

Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni.

Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem.

Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość.

Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne.

Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu ? równolegle względem siebie.

Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni; kończyny mocne i dobrze umięśnione.

Staw skokowy: Mocny i wyraźny.

Śródstopie: Pionowe.

Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.

RUCH:

Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu.

Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu.

Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.

SKÓRA:

Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.

SZATA:

Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach ? normalnowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem.

Odmiana normalnowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający.

Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki.

Odmiana długowłosa (Langstockhaar): Włos okrywowy długi, miękki, nieprzylegający, długi włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę.

Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach nóg.

Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym.

Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską.

Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie.

Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji.

Podszerstek w odcieniu jasnoszarym.

Niedopuszczalna maść biała.

WYMIARY:

PSY: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg.

SUKI: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg.

WADY:

Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

WADY DUŻE:

Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.

Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane.

Znaczne braki pigmentacji.

Wyraźne zaburzenia harmonii budowy.

WADY UZĘBIENIA:

Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi.

Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Lękliwość, gryzienie ze strachu.

Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim.

Wnętrostwo jedno - lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra.

Ślady korekcji uszu lub ogona.

Wyraźne wady budowy.

Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów.

Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym.

Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Ilość odsłon (12873)