- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
- Jack Russell Terrier (4599 odsłon)
- Jämthund (1662 odsłon)
- Jindo (2096 odsłon)
Wzorzec FCI nr 334
KOREA JINDO DOG
TŁUMACZENIE: Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Korea.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 09.11.2004.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne.
Bez prób pracy.
ZARYS HISTORII RASY:Nie istnieje żadne pisemne świadectwo,
dotyczące pochodzenia Korea Jindo dog, lecz wiele autorytetów
zgodnych jest co do tego, iż rasa istniała przez kilka tysięcy lat na wyspie Jindo, położonej na południowo-zachodnim krańcu Półwyspu Koreańskiego. Wśród wielu teorii, dotyczących pochodzenia, najczęściej przyjmowaną jest ta, głosząca iż Jindo dog jest rasą rdzennie koreańską. Ze względu na utrudnienia transportowe, rasa dobrze zachowała się na tej wyspie. W Korei, Korea Jindo dog nazywane są Jindo-kae lub Jindo-kyon. Kae oraz Kyon są koreańskimi odpowiednikami słowa pies.
WRAŻENIE OGÓLNE: Korea Jindo dog to proporcjonalny pies
średniej wielkości, używany do polowania oraz stróżowania. Z
prostymi uszami i zawiniętym lub sierpowatym ogonem, powinien
jasno wyrażać zwinność, siłę, czujność i dostojeństwo.
ISTOTNE PROPORCJE: Stosunek wysokości w kłębie do
długości tułowia wynosi 10:10,5.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Korea Jindo dog ma bardzo
silny instynkt myśliwski; jest śmiały, odważny, czujny i uważny; ma wysoki próg pobudliwości i nie jest zapalczywy. Przede wszystkim jednak jest niezwykle oddany swemu panu. Na ogół nie przepada za innymi zwierzętami, zwłaszcza samcami. Ponadto, ma dobrą orientację w terenie.
To „pies jednego właściciela” – błyskawicznie akceptuje nowego pana, ale nigdy nie zapomina o swym przywiązaniu do poprzedniego właściciela, który wychowywał go od szczenięcia. [Korea Jindo dog] jest psem czystym i je z umiarem.
GŁOWA: Ogólnie rzecz biorąc, widziana z góry – głowa tworzy
tępy trójkąt i nie czyni wyglądu psa niezgrabnym czy topornym.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI: Czaszka średniej wielkości w
stosunku do tułowia. Szczyt nieco zaokrąglony i zwężający się
stopniowo w dół, ku oczom.
Szerokość między uszami jest umiarkowana w stosunku do wielkości głowy.
Stop: Dobrze zaznaczony, ale nie przesadnie stromy. W kierunku
czoła ciągnie się delikatna bruzda.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Czarny. U białych psów dopuszczalny jest kolor cielisty.
Kufa: Kufa nie powinna być gruba, ani zadarta.
Wargi: Czarne, ściśle przylegające, cienkie i nie obwisłe. Górna
warga nieznacznie zachodzi na dolną.
Uzębienie: Bardzo mocne; zgryz nożycowy.
Policzki: Dobrze rozwinięte, suche i – widziane z boku i przodu –
umiarkowanie zaokrąglone; zwężające się ku czubkowi nosa.
Oczy: Ciemnobrązowego koloru, dosyć małe w stosunku do
wielkości głowy, migdałowego kształtu, bardzo żywe; zewnętrzne
kąciki oczu – skierowane ukośnie ku uszom.
Uszy: Średniej wielkości, trójkątnego kształtu, grube i idealnie proste.
Uszy, nie osadzone wysoko ani nisko, są nieco pochylone do przodu w [jednej] linii z tylną krawędzią szyi. Wewnątrz uszu pożądany jest delikatny i gęsty włos.
SZYJA: Dosyć harmonijna i gruba, bez podgardla, dobrze
umięśniona i mocna. Korea Jindo dog nosi swą szyję dumnie, a
podekscytowany – mocno łukowato.
TUŁÓW:
Grzbiet: Mocny i prosty.
Lędźwie: Dobrze umięśnione, napięte, suche, węższe, niż klatka
piersiowa.
Klatka piersiowa: Mocna i umiarkowanie głęboka, ale nie przesadnie szeroka. Najgłębszy punkt klatki piersiowej sięga tuż nad łokieć, ale poziom równy poziomowi łokcia jest również dopuszczalny.
Żebra dobrze wysklepione. Mostek dobrze rozwinięty.
Brzuch: Podciągnięty.
OGON: Gdy ogon jest opuszczony, jego koniuszek powinien sięgać stawu skokowego. Ogon osadzony dosyć wysoko; mocno
wyprostowany, nie powinien się kołysać, gdy pies jest w ruchu.
Sierpowaty lub zwinięty; koniec ogona powinien dotykać grzbietu
lub boku. Nie powinien być zakręcony. Ogon obficie opiórowany.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Przednie kończyny – widziane z przodu
– proste i równoległe.
Łopatki: Mocne i silne, dobrze ukątowane.
Łokcie: Przylegające do tułowia; ani odstające, ani ustawione
podsiebnie.
Śródręcze: Widziane z boku – nieco ukośne.
Przednie łapy: Kocie łapy. Palce dosyć krótkie, okrągławe,
kompaktowe i zwarte. Mocne pazury; preferowane czarnego koloru.
Opuszki grube i dobrze wykształcone.
KOŃCZYNY TYLNE: Widziane z boku – tylne kończyny
umiarkowanie kątowane; widziane z tyłu – tylne kończyny stoją
prosto, równolegle, ani zbyt szeroko, ani zbyt blisko siebie.
Palce szczątkowe powinny być usuwane, z wyjątkiem krajów, w
których usuwanie jest prawnie zabronione.
Uda: Dobrze rozwinięte.
Kolano: Umiarkowanie kątowane.
Stawy skokowe: Nisko ustawione, nie strome, umiarkowanie
kątowane.
Tylne łapy: Identyczne, jak przednie.
CHÓD/RUCH: Chód Korea Jindo dog jest mocny i pewny. Grzbiet
powinien pozostawać stabilny i poziomy. Korea Jindo dog porusza
się kłusem, nosząc głowę wysoko, lecz gdy prędkość zwiększa się – głowa noszona jest dosyć nisko, niemal na poziomie łopatek. Górny odcinek ogona porusza się delikatnie, zgodnie ze zmianą kierunku ruchu psa.
SZATA:
WŁOS: Korea Jindo dog ma podwójny włos. Podszycie jest miękkie, gęste, jasnego koloru, wystarczające, by podtrzymywać włos okrywowy. Włos okrywowy jest sztywny i odstaje nieco od tułowia.
W porównaniu z włosem na tułowiu, włos na głowie, kończynach i
uszach jest krótszy, natomiast włos na szyi, kłębie, grzbiecie i zadzie jest dłuższy. Włos na ogonie i z tyłu ud jest dłuższy, niż na reszcie ciała.
MAŚĆ: Maści Korea Jindo dog, to: rudo płowa, biała, czarna, czarna podpalana, wilczasta i pręgowana.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie:
Psy: 50-55cm; idealnie: 53-54 cm.
Suki: 45-50 cm, idealnie 48-49 cm.
Waga:
Psy: 18-23 kg.
Suki: 15-19 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy
uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna
względem ich stopnia i zasięgu.
• Niewystarczające umięśnienie.
• Zbyt gruby lub delikatny kościec.
• Zgryz cęgowy.
• Nie stojące uszy.
• Opadający ogon, krótki ogon.
• Przesadne kątowanie.
• Prosty staw skokowy, krowia lub beczkowata postawa kończyn tylnych.
• Długa szata lub krótka szata.
• Drobiący chód, szczudłowaty chód.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Zbyt duża lub zbyt mała wielkość.
• Przodozgryz lub tyłozgryz.
• Samcza suka, suczy pies.
• Brak więcej, niż 3 zębów.
• Brak pigmentu, albinizm.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra,
całkowicie opuszczone do moszny.