Opisy ras psów - psy rasy zdjęcia na literę W
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 537 682
Użytkowników online: 8
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Lista ras na literrę: W
- Welsh Corgi Cardigan (3472 odsłon)
- Welsh Corgi Pembroke (3030 odsłon)
- West Highland White Terrier (3958 odsłon)
- Wyżeł czeski szorstkowłosy Fousek (9743 odsłon)
- Wyżeł duński (2952 odsłon)
- Wyżeł fryzyjski (4127 odsłon)
- Wyżeł gaskoński (3280 odsłon)
- Wyżeł hiszpański z Burgos (2092 odsłon)
- Wyżeł niemiecki długowłosy (4884 odsłon)
- Wyżeł niemiecki krótkowłosy (10976 odsłon)
- Wyżeł niemiecki ostrowłosy (3802 odsłon)
- Wyżeł niemiecki szorstkowłosy (2563 odsłon)
- Wyżeł pirenejski (3249 odsłon)
- Wyżeł portugalski (3142 odsłon)
- Wyżeł słowacki szorstkowłosy (2978 odsłon)
- Wyżeł weimarski (3776 odsłon)
- Wyżeł węgierski krótkowłosy (2883 odsłon)
- Wyżeł węgierski szorstkowłosy (2484 odsłon)
- Wyżeł włoski krótkowłosy (2116 odsłon)
- Wyżeł włoski szorstkowłosy (4139 odsłon)
Wyżeł niemiecki długowłosy - losowy opis rasy
Wzorzec FCI nr 117
WYŻEŁ NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY
(Deutscher Langhaar)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 16.03.2001
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, doskonały do pracy w lesie.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „spaniel”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
We krwi wyżła niemieckiego długowłosego zebrało się dziedzictwo psów oysel, wodnych, wyżłów i psów z otoczenia, co tłumaczy ich wszechstronność. Od 1879 roku przeważające cechy właściwe dla tej rasy zostały utrwalone poprzez selektywną hodowlę. W 1897 roku baron von Schorlemer ustanowił po raz pierwszy specyficzne szczegóły i stworzył
sposób hodowli tej rasy.
WYGLĄD OGÓLNY:
Mocny, umięśniony, tułów dosyć blisko ziemi, o eleganckich liniach. Osobniki za masywne lub niezdarne nie są preferowane.
WAŻNE PROPORCJE:
Kufa i czaszka są tej samej długości. Pies nie ma obniżonej tylnej części tułowia, przednia łapa nieco dłuższa od tylnej.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Zrównoważony, spokojny, o stabilnym temperamencie, miły, łatwy w tresurze.
GŁOWA:
Należy zwrócić uwagę na piękno wydłużonej głowy ze znamieniem szlachetności.
Mózgoczaszka:
Czaszka: lekko wypukła.
Stop: lekko pochylony, bez gwałtownych załamań.
Trzewioczaszka:
Nos: brązowy, lekko cętkowany.
Kufa: lekko zakrzywiona, nie za wąska.
Fafle: nie całkiem zakryte.
Szczęki/zęby: szczęki nie za smukłe. Zęby dobrze rozwinięte i kompletne (42 zęby).
Siekacze górne przykrywają dolne przy bliskim kontakcie (zgryz nożycowy).
Schemat uzębienia:
3 1 4 2
----------- x 2 = 42
3 1 4 3
Policzki: łuki policzkowe nie za bardzo rozwinięte.
Oczy: jak najbardziej możliwie ciemnobrązowe; powieki dobrze przybierają kształt gałki ocznej; trzecia powieka jest niewidoczna; ani za głęboko osadzone, ani wypukłe.
Uszy: osadzone nie za nisko, lekko obrócone do przodu.
SZYJA:
O silnym i szlachetnym wyglądzie; bez podgardla; szyja elegancko się rozszerza tworząc piękne zakończenie; nie za krótka.
TUŁÓW:
Grzbiet: prosty, solidny, nie za długi.
Lędźwie: niezwykle dobrze umięśnione.
Zad: szeroki, umiarkowanie pochylony.
Klatka piersiowa: część mostkowa rozwinięta. Duża klatka piersiowa i dosyć obniżona; osiąga minimalnie wysokość łokci.
OGON:
Nie jest za prosty. W ruchu noszony poziomo, ostatnia jedna trzecia części ogona lekko podniesiona.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: u psa stojącego, widziane od przodu, kości ramienia, przedramienia i stóp powinny tworzyć linię niemalże pionową.
Bark: ściśle przylegający; łopatka i kość ramienna widziane z boku u nieruchomego psa powinny tworzyć kąt jak najbardziej prosty.
Łokcie: ściśle przylegające do tułowia.
Nadgarstki: lekko zgięte.
Śródręcza: lekko pochylone.
Kończyny tylne: widziane od tyłu, kość biodrowa, udowa, piszczelowa i kości stóp powinny tworzyć pionową linię.
Stawy skokowe: najważniejszy jest właściwy kąt.
Wilcze pazury: powinny zostać usunięte zaraz po narodzinach.
Łapy: solidne i odporne opuszki.
CHODY:
Krok kryjący dużo terenu z mocnym napędem tylnych kończyn.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: dobrze napięta na całym ciele, niepofałdowana.
Włos: należy zwrócić szczególną uwagę na jakość sierści: nie powinna być ani za bardzo długa, ani za krótka. Na grzbiecie i po bokach: sierść długości 3,5 cm, dobrze przylegająca. Po dolnej stronie karku, na piersi i na brzuchu sierść może być jeszcze dłuższa.
Brzuch: bardzo gęsta sierść.
Uszy: falista sierść zakończona frędzlami.
Ogon: cały dosyć puszysty.
Strona tylna kończyn przednich: sierść tworzy frędzle.
Strona tylna kończyn tylnych: sierść tworzy „portki”.
Podudzie: sierść wyraźnie krótsza, obfite frędzle nie są poszukiwane. Przestrzenie międzypalcowe mają sierść krótką i ściśniętą.
Głowa: sierść wyraźnie krótsza jednak dłuższa niż u wyżła niemieckiego krótkowłosego. Formowanie się czuba na czubku głowy jest niepożądane.
Na ciele: sierść długa i prosta która dobrze się trzyma, płaska lub lekko sfalowana; gęsta z dobrym podszerstkiem.
Umaszczenie:
- brązowe jednolite.
- brązowe z białymi łatami lub cętkami (szczególnie na przedpiersiu i nogach).
- dereszowate ciemne (z miejscami ciemnego brązu bardziej lub mniej rozległymi; głowa brązowa, ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
- dereszowate jasne (z miejscami jasnego brązu bardziej lub mniej rozległymi, głowa brązowa, ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
- nakrapiane (liczne małe, brązowe plamy na białym tle; głowa brązowa z kłębkiem lub gwiazdką).
- brązowe i białe, albo czysto brązowe lub białe, albo z kilkoma plamami (duże brązowe plamy tworzą siodło lub płaszcz, głowa brązowa ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
Kilka rzadkich znaczeń podpalanych może być obecnych: wynikają one z atawizmu wyżłów.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 60 - 70 cm,
idealna wysokość między 63 a 66 cm
suki: 58 - 66 cm,
idealna wysokość między 60 a 63 cm
Waga: około 30 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
- Oczy: oko jasne drapieżne, oko umiejscowione ukośnie.
- Uszy: niezłączone z policzkami, krańce bez sierści.
- Grzbiet: grzbiet karpiowaty lub lekko łękowaty.
- Klatka piersiowa: beczkowata, za wąska.
- Ogon: w kształcie rogu, załamany.
- Kończyny przednie: staw łopatkowo-ramienny za bardzo otwarty.
- Kończyny tylne: krowie lub beczkowate.
- Stopy: spłaszczone, kocie lub zajęcze.
- Sierść: długa tworząca brodę i gęste brwi; kędzierzawa sierść.
Wady dyskwalifikujące:
- Cechy ogólne: słaby kościec, słabe umięśnienie.
- Głowa: nietypowy kształt.
- Oczy: entropium, ektropium, wady powiek korygowane chirurgicznie.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl
WYŻEŁ NIEMIECKI DŁUGOWŁOSY
(Deutscher Langhaar)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 16.03.2001
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, doskonały do pracy w lesie.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „spaniel”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
We krwi wyżła niemieckiego długowłosego zebrało się dziedzictwo psów oysel, wodnych, wyżłów i psów z otoczenia, co tłumaczy ich wszechstronność. Od 1879 roku przeważające cechy właściwe dla tej rasy zostały utrwalone poprzez selektywną hodowlę. W 1897 roku baron von Schorlemer ustanowił po raz pierwszy specyficzne szczegóły i stworzył
sposób hodowli tej rasy.
WYGLĄD OGÓLNY:
Mocny, umięśniony, tułów dosyć blisko ziemi, o eleganckich liniach. Osobniki za masywne lub niezdarne nie są preferowane.
WAŻNE PROPORCJE:
Kufa i czaszka są tej samej długości. Pies nie ma obniżonej tylnej części tułowia, przednia łapa nieco dłuższa od tylnej.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Zrównoważony, spokojny, o stabilnym temperamencie, miły, łatwy w tresurze.
GŁOWA:
Należy zwrócić uwagę na piękno wydłużonej głowy ze znamieniem szlachetności.
Mózgoczaszka:
Czaszka: lekko wypukła.
Stop: lekko pochylony, bez gwałtownych załamań.
Trzewioczaszka:
Nos: brązowy, lekko cętkowany.
Kufa: lekko zakrzywiona, nie za wąska.
Fafle: nie całkiem zakryte.
Szczęki/zęby: szczęki nie za smukłe. Zęby dobrze rozwinięte i kompletne (42 zęby).
Siekacze górne przykrywają dolne przy bliskim kontakcie (zgryz nożycowy).
Schemat uzębienia:
3 1 4 2
----------- x 2 = 42
3 1 4 3
Policzki: łuki policzkowe nie za bardzo rozwinięte.
Oczy: jak najbardziej możliwie ciemnobrązowe; powieki dobrze przybierają kształt gałki ocznej; trzecia powieka jest niewidoczna; ani za głęboko osadzone, ani wypukłe.
Uszy: osadzone nie za nisko, lekko obrócone do przodu.
SZYJA:
O silnym i szlachetnym wyglądzie; bez podgardla; szyja elegancko się rozszerza tworząc piękne zakończenie; nie za krótka.
TUŁÓW:
Grzbiet: prosty, solidny, nie za długi.
Lędźwie: niezwykle dobrze umięśnione.
Zad: szeroki, umiarkowanie pochylony.
Klatka piersiowa: część mostkowa rozwinięta. Duża klatka piersiowa i dosyć obniżona; osiąga minimalnie wysokość łokci.
OGON:
Nie jest za prosty. W ruchu noszony poziomo, ostatnia jedna trzecia części ogona lekko podniesiona.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: u psa stojącego, widziane od przodu, kości ramienia, przedramienia i stóp powinny tworzyć linię niemalże pionową.
Bark: ściśle przylegający; łopatka i kość ramienna widziane z boku u nieruchomego psa powinny tworzyć kąt jak najbardziej prosty.
Łokcie: ściśle przylegające do tułowia.
Nadgarstki: lekko zgięte.
Śródręcza: lekko pochylone.
Kończyny tylne: widziane od tyłu, kość biodrowa, udowa, piszczelowa i kości stóp powinny tworzyć pionową linię.
Stawy skokowe: najważniejszy jest właściwy kąt.
Wilcze pazury: powinny zostać usunięte zaraz po narodzinach.
Łapy: solidne i odporne opuszki.
CHODY:
Krok kryjący dużo terenu z mocnym napędem tylnych kończyn.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: dobrze napięta na całym ciele, niepofałdowana.
Włos: należy zwrócić szczególną uwagę na jakość sierści: nie powinna być ani za bardzo długa, ani za krótka. Na grzbiecie i po bokach: sierść długości 3,5 cm, dobrze przylegająca. Po dolnej stronie karku, na piersi i na brzuchu sierść może być jeszcze dłuższa.
Brzuch: bardzo gęsta sierść.
Uszy: falista sierść zakończona frędzlami.
Ogon: cały dosyć puszysty.
Strona tylna kończyn przednich: sierść tworzy frędzle.
Strona tylna kończyn tylnych: sierść tworzy „portki”.
Podudzie: sierść wyraźnie krótsza, obfite frędzle nie są poszukiwane. Przestrzenie międzypalcowe mają sierść krótką i ściśniętą.
Głowa: sierść wyraźnie krótsza jednak dłuższa niż u wyżła niemieckiego krótkowłosego. Formowanie się czuba na czubku głowy jest niepożądane.
Na ciele: sierść długa i prosta która dobrze się trzyma, płaska lub lekko sfalowana; gęsta z dobrym podszerstkiem.
Umaszczenie:
- brązowe jednolite.
- brązowe z białymi łatami lub cętkami (szczególnie na przedpiersiu i nogach).
- dereszowate ciemne (z miejscami ciemnego brązu bardziej lub mniej rozległymi; głowa brązowa, ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
- dereszowate jasne (z miejscami jasnego brązu bardziej lub mniej rozległymi, głowa brązowa, ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
- nakrapiane (liczne małe, brązowe plamy na białym tle; głowa brązowa z kłębkiem lub gwiazdką).
- brązowe i białe, albo czysto brązowe lub białe, albo z kilkoma plamami (duże brązowe plamy tworzą siodło lub płaszcz, głowa brązowa ewentualnie z kłębkiem lub gwiazdą).
Kilka rzadkich znaczeń podpalanych może być obecnych: wynikają one z atawizmu wyżłów.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 60 - 70 cm,
idealna wysokość między 63 a 66 cm
suki: 58 - 66 cm,
idealna wysokość między 60 a 63 cm
Waga: około 30 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
- Oczy: oko jasne drapieżne, oko umiejscowione ukośnie.
- Uszy: niezłączone z policzkami, krańce bez sierści.
- Grzbiet: grzbiet karpiowaty lub lekko łękowaty.
- Klatka piersiowa: beczkowata, za wąska.
- Ogon: w kształcie rogu, załamany.
- Kończyny przednie: staw łopatkowo-ramienny za bardzo otwarty.
- Kończyny tylne: krowie lub beczkowate.
- Stopy: spłaszczone, kocie lub zajęcze.
- Sierść: długa tworząca brodę i gęste brwi; kędzierzawa sierść.
Wady dyskwalifikujące:
- Cechy ogólne: słaby kościec, słabe umięśnienie.
- Głowa: nietypowy kształt.
- Oczy: entropium, ektropium, wady powiek korygowane chirurgicznie.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl