Wyżeł weimarski - opis rasy
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 595 955
Użytkowników online: 10
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Wyżeł weimarski - opis rasy (3778 odsłon)
Wzorzec FCI nr 99
WYŻEŁ WEIMARSKI
(Weimaraner)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.02.1990
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, pies wystawiający.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Jest wiele różnych teorii dotyczących pochodzenia wyżła weimarskiego. Pewne jest tylko tyle, że wyżeł weimarski, który miał domieszkę krwi psa tropiącego typu „Leithund”, występował w rejonie Weimaru już w pierwszym trzydziestoleciu XIX wieku. W połowie XIX wieku, zanim
rozpoczęto hodowlę w czystości rasy, psy te znajdowały się głównie w rękach profesjonalnych myśliwych i hodowców zwierząt w Niemczech centralnych, głównie w okolicach regionu Weimaru i Turyngii. Kiedy zmniejszyło się zapotrzebowanie na psy tropiące, skrzyżowano je
z psami typu „Hühnerhund”. Od roku 1890 prowadzono dalszą hodowlę w oparciu o ten typ krzyżówki, połączoną z wpisami do ksiąg hodowlanych. Na przełomie XIX i XX wieku obok wyżłów weimarskich krótkowłosych zaczęły pojawiać się osobniki długowłose. Od chwili założenia pierwszych ksiąg hodowlanych wyżeł weimarski hodowany był praktycznie
w czystości rasy, w zasadzie wolny od domieszek krwi innych
ras, przede wszystkim pointera. Z tego względu też uważa się, że wyżeł ten jest jedną z najstarszych odmian wyżłów niemieckich, która utrzymywana jest w czystości rasy od około 100 lat.
WYGLĄD OGÓLNY:
Średniej do dużej wielkości pies myśliwski. Budowa typowa dla psa pracującego, o pięknych kształtach, sucha, muskularna. Wyraźne cechy płci.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość ciała do wysokości w kłębie: 12 : 11
Proporcje głowy: trzewioczaszka nieco dłuższa od mózgoczaszki (mierzonej od stopu do guza potylicznego).
Kończyny przednie: odległość od łokcia do środka śródręcza mniej więcej równa odległości od łokcia do kłębu.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Wszechstronny, zrównoważony pies myśliwski z dużą pasją, łatwy do szkolenia. Wytrwały w systematycznym okładaniu pola, jednak nie nadmiernie żywiołowy. Bardzo dobry „wiatr”. Pies cięty w stosunku do drapieżników i innej zwierzyny, dobry pies stróżujący, jednak nie wykazujący nadmiernej agresji. Niezawodny w polu, jak i w wodzie.
Wykazuje skłonność do pracy po strzale.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: w harmonii z wielkością psa i trzewioczaszką. Szersza u samców niż u suk, jednakże u obu płci zachowane dobre proporcje pomiędzy szerokością mózgoczaszki, a długością całej głowy. Występuje bruzda czołowa. Guz potyliczny słabo lub umiarkowanie rozwinięty. Łuki jarzmowe dobrze rozwinięte.
Stop: wyjątkowo słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: duży, wystający ponad żuchwę. Koloru ciemnocielistego, przechodzącego stopniowo w szary.
Kufa: długa i, szczególnie u samców, silna, sprawiająca wrażenie kanciastej. Żuchwa i szczęka tak samo silne. Grzbiet nosa prosty, często lekko wypukły, nigdy wklęsły.
Fafle: niezbyt obfite, od wewnątrz koloru ciemnocielistego (tak jak i podniebienie). Słabo zaznaczone kąciki warg.
Uzębienie: szczęka i żuchwa silne, uzębienie kompletne, regularne, mocne. Zgryz nożycowy.
Policzki: muskularne, dobrze zaznaczone. Zdecydowanie sucha głowa.
Oczy: koloru od jasno do ciemnobursztynowego, o inteligentnym wyrazie, błękitne u szczeniąt. Okrągłe, osadzone lekko skośnie. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: płaskie, szerokie i stosunkowo długie, sięgające mniej więcej kącika warg. Osadzone wysoko i wąsko, zaokrąglone na końcach, pofałdowane. Gdy pies jest czujny i nasłuchuje, są zwrócone lekko do przodu.
SZYJA:
O szlachetnym wyglądzie i sposobie noszenia. Muskularna, prawie okrągła, nie za krótka, sucha. Silniejsza bliżej łopatek, harmonijnie łącząca się z górną linią ciała i klatką piersiową. Jej górna linia widoczna z profilu lekko wygięta.
TUŁÓW:
Linia górna: od szyi, poprzez dobrze zaznaczony kłąb, przechodzi stopniowo w stosunkowo długi, mocny, dobrze związany grzbiet.
Kłąb: wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: zwarty, muskularny, prosty. Linia grzbietu nie może wznosić się ku tyłowi. Nieco dłuższy grzbiet nie jest wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy.
Zad: długi, umiarkowanie ścięty.
Klatka piersiowa: silna, lecz nie przesadnie szeroka, sięgająca prawie do łokci, dostatecznie długa. Dobrze wysklepiona, o długich żebrach, nie beczkowata. Przedpiersie dobrze rozwinięte.
Linia dolna i brzuch: lekko wznosząca się ku tyłowi, brzuch niepodkasany.
OGON:
Osadzony nieco niżej niż u innych porównywalnych ras. Mocny, dobrze owłosiony. Gdy pies jest w stanie spoczynku, opuszczony w dół, w czasie podniecenia, czy pracy noszony poziomo lub wyżej.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: wysokie, suche, proste i równoległe, ale nie rozstawione szeroko.
Łopatki: długie, ukośnie ułożone, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie stawu barkowego.
Ramiona: ukośne, dostatecznie długie i silne.
Łokcie: swobodne, ustawione równolegle do osi ciała. Nie wystające, ani nie wciśnięte.
Przedramiona: długie, prosto ustawione.
Stawy nadgarstkowe: mocne, sprężyste.
Śródręcza: suche, ustawione lekko ukośnie.
Łapy przednie: ustawione prosto w stosunku do osi ciała. Palce zwarte, wysklepione. Dłuższe palce środkowe nie są wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy. Pazury koloru od jasno- do ciemnoszarego. Poduszki dobrze pigmentowane, twarde.
Kończyny tylne: wysokie, suche, dobrze umięśnione. Ustawione równolegle, ani za szeroko, ani za wąsko.
Uda: dostatecznie długie, silne, muskularne.
Kolana: mocne, sprężyste.
Podudzia: długie, z dobrze widocznym ścięgnem.
Stawy skokowe: mocne, sprężyste.
Śródstopia: suche, ustawione prawie pionowo.
Łapy tylne: zwarte i silne, bez wilczych pazurów, reszta odpowiada łapom przednim.
CHODY:
Swobodne i wydajne, kończyny przednie i tylne w ruchu równoległe. W galopie krok długi. W kłusie linia grzbietu prosta. Inochód niepożądany. Ruch we wszystkich rodzajach wydajny i płynny.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: mocna, dobrze, lecz nie nadmiernie przylegająca.
Odmiana krótkowłosa:
Włos: krótki (ale dłuższy i bardziej gęsty niż u porównywalnych ras), mocny, bardzo gęsty, gładko pokrywający ciało. Bez lub z nieznaczną ilością podszerstka.
Odmiana długowłosa:
Włos: miękki, długi, z podszerstkiem lub bez niego. Prosty lub lekko falujący. Długa, falująca sierść dopuszczalna u nasady uszu. Na końcach uszu dopuszczalna sierść aksamitna. Sierść powinna mieć długość 3 - 5 cm, zaś pod szyją, na przedpiersiu i brzuchu powinna być jeszcze dłuższa. Wyraźne frędzle i portki, skracające się ku dołowi. Na ogonie wyraźne pióro. Włosy pomiędzy palcami.
Owłosienie na głowie nieco krótsze.
Umaszczenie: srebrne, sarnie, mysioszare, jak i wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy zwykle nieco jaśniejsze. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na klatce piersiowej i palcach. Czasami ciemniejsza, mniej lub bardziej wyraźna pręga na grzbiecie. Psy mające znaczenia koloru czerwono-żółtego mogą otrzymać ocenę jedynie dobrą.
Brązowe znaczenia są poważną wadą.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 59 - 70 cm (idealnie: 62 - 67 cm)
suki: 57 - 65 cm (idealnie: 59 - 63 cm)
Waga:
psy: ok. 30 - 40 kg
suki: ok. 25 - 35 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Poważne wady:
- Odstępstwa od typowej dla rasy budowy, nietypowe cechy płciowe.
- Znaczne odstępstwa od wzrostu, nieprawidłowe proporcje.
- Trzewioczaszka: znaczne odstępstwa np.: zbyt duże fafle, krótka lub spiczasta kufa.
- Uzębienie: brak więcej niż dwóch P1 lub M3.
- Oczy: nieznaczne wady oczu oraz powiek.
- Uszy: zdecydowanie za długie lub za krótkie, niepofałdowane.
- Szyja: duże odchylenia od pożądanego kształtu i muskulatury.
- Grzbiet: niezwiązany, luźny, karpiowaty lub łękowaty, przebudowany zad.
- Klatka piersiowa, brzuch: beczkowata, zbyt płytka lub zbyt krótka klatka piersiowa. Podkasany brzuch.
- Znaczne anomalie w budowie kończyn, np.: nieprawidłowe
kątowanie, odstające łokcie, luźne palce.
- Krowie lub beczkowate ustawienie kończyn.
- Nieprawidłowy, mało swobodny ruch, inochód.
- Poważne wady dotyczące skóry, np.: skóra zbyt delikatna lub zbyt gruba.
- Pośredni rodzaj sierści pomiędzy dopuszczalnymi przez wzorzec.
- Brak dłuższej sierści (frędzli) na uszach lub na brzuchu u odmiany długowłosej. Wełnista sierść u wyżłów krótkowłosych lub kręcona u długowłosych.
- Umaszczenie o innym odcieniu niż szary, np. żółtym lub brązowym.
Ciemnobrązowe podpalanie.
- Duże odchylenia od wagi lub wzrostu, np. wzrost o 2 cm wyższy lub niższy niż podany we wzorcu.
- Nieznaczne wady charakteru.
- Inne poważne odstępstwa od wzorca.
Wady dyskwalifikujące:
- Wady charakteru, np.: bojaźliwość, nerwowość.
- Zupełnie nietypowa, zbyt lekka lub zbyt ciężka budowa.
- Niezachowane proporcje, nieharmonijna budowa.
- Zupełnie nietypowa głowa, np.: typu buldoga.
- Trzewioczaszka: zupełnie nietypowa, np.: wklęsły grzbiet nosa.
- Uzębienie: przodozgryz, tyłozgryz, braki w uzębieniu większe niż podane w wadach poważnych.
- Oczy: entropium, ektropium.
- Uszy: zupełnie nietypowe, np.: odstające na boki.
- Bardzo obwisłe podgardle.
- Grzbiet: bardzo łękowaty lub karpiowaty. Zad mocno przebudowany.
- Klatka piersiowa, brzuch: zdecydowanie beczkowata lub nieprawidłowo modelowana.
- Kończyny: rachityczne lub nieprawidłowo zbudowane.
- Chroniczna kulawizna.
- Nieprawidłowy, bardzo krótki, związany krok.
- Zniekształcona, źle uformowana skóra.
- Częściowy lub zupełny brak sierści.
- Białe znaczenia poza klatką piersiową lub łapami.
- Umaszczenie inne niż szare. Brązowe znaczenia.
- Wzrost zdecydowanie za niski lub za wysoki.
- Inne odchylenia od wzorca. Choroby dziedziczne, np.: epilepsja.
Wszystkie psy wykazujące fizyczne lub psychiczne anomalie powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl
WYŻEŁ WEIMARSKI
(Weimaraner)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.02.1990
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, pies wystawiający.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Jest wiele różnych teorii dotyczących pochodzenia wyżła weimarskiego. Pewne jest tylko tyle, że wyżeł weimarski, który miał domieszkę krwi psa tropiącego typu „Leithund”, występował w rejonie Weimaru już w pierwszym trzydziestoleciu XIX wieku. W połowie XIX wieku, zanim
rozpoczęto hodowlę w czystości rasy, psy te znajdowały się głównie w rękach profesjonalnych myśliwych i hodowców zwierząt w Niemczech centralnych, głównie w okolicach regionu Weimaru i Turyngii. Kiedy zmniejszyło się zapotrzebowanie na psy tropiące, skrzyżowano je
z psami typu „Hühnerhund”. Od roku 1890 prowadzono dalszą hodowlę w oparciu o ten typ krzyżówki, połączoną z wpisami do ksiąg hodowlanych. Na przełomie XIX i XX wieku obok wyżłów weimarskich krótkowłosych zaczęły pojawiać się osobniki długowłose. Od chwili założenia pierwszych ksiąg hodowlanych wyżeł weimarski hodowany był praktycznie
w czystości rasy, w zasadzie wolny od domieszek krwi innych
ras, przede wszystkim pointera. Z tego względu też uważa się, że wyżeł ten jest jedną z najstarszych odmian wyżłów niemieckich, która utrzymywana jest w czystości rasy od około 100 lat.
WYGLĄD OGÓLNY:
Średniej do dużej wielkości pies myśliwski. Budowa typowa dla psa pracującego, o pięknych kształtach, sucha, muskularna. Wyraźne cechy płci.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość ciała do wysokości w kłębie: 12 : 11
Proporcje głowy: trzewioczaszka nieco dłuższa od mózgoczaszki (mierzonej od stopu do guza potylicznego).
Kończyny przednie: odległość od łokcia do środka śródręcza mniej więcej równa odległości od łokcia do kłębu.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Wszechstronny, zrównoważony pies myśliwski z dużą pasją, łatwy do szkolenia. Wytrwały w systematycznym okładaniu pola, jednak nie nadmiernie żywiołowy. Bardzo dobry „wiatr”. Pies cięty w stosunku do drapieżników i innej zwierzyny, dobry pies stróżujący, jednak nie wykazujący nadmiernej agresji. Niezawodny w polu, jak i w wodzie.
Wykazuje skłonność do pracy po strzale.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka: w harmonii z wielkością psa i trzewioczaszką. Szersza u samców niż u suk, jednakże u obu płci zachowane dobre proporcje pomiędzy szerokością mózgoczaszki, a długością całej głowy. Występuje bruzda czołowa. Guz potyliczny słabo lub umiarkowanie rozwinięty. Łuki jarzmowe dobrze rozwinięte.
Stop: wyjątkowo słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: duży, wystający ponad żuchwę. Koloru ciemnocielistego, przechodzącego stopniowo w szary.
Kufa: długa i, szczególnie u samców, silna, sprawiająca wrażenie kanciastej. Żuchwa i szczęka tak samo silne. Grzbiet nosa prosty, często lekko wypukły, nigdy wklęsły.
Fafle: niezbyt obfite, od wewnątrz koloru ciemnocielistego (tak jak i podniebienie). Słabo zaznaczone kąciki warg.
Uzębienie: szczęka i żuchwa silne, uzębienie kompletne, regularne, mocne. Zgryz nożycowy.
Policzki: muskularne, dobrze zaznaczone. Zdecydowanie sucha głowa.
Oczy: koloru od jasno do ciemnobursztynowego, o inteligentnym wyrazie, błękitne u szczeniąt. Okrągłe, osadzone lekko skośnie. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: płaskie, szerokie i stosunkowo długie, sięgające mniej więcej kącika warg. Osadzone wysoko i wąsko, zaokrąglone na końcach, pofałdowane. Gdy pies jest czujny i nasłuchuje, są zwrócone lekko do przodu.
SZYJA:
O szlachetnym wyglądzie i sposobie noszenia. Muskularna, prawie okrągła, nie za krótka, sucha. Silniejsza bliżej łopatek, harmonijnie łącząca się z górną linią ciała i klatką piersiową. Jej górna linia widoczna z profilu lekko wygięta.
TUŁÓW:
Linia górna: od szyi, poprzez dobrze zaznaczony kłąb, przechodzi stopniowo w stosunkowo długi, mocny, dobrze związany grzbiet.
Kłąb: wyraźnie zaznaczony.
Grzbiet: zwarty, muskularny, prosty. Linia grzbietu nie może wznosić się ku tyłowi. Nieco dłuższy grzbiet nie jest wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy.
Zad: długi, umiarkowanie ścięty.
Klatka piersiowa: silna, lecz nie przesadnie szeroka, sięgająca prawie do łokci, dostatecznie długa. Dobrze wysklepiona, o długich żebrach, nie beczkowata. Przedpiersie dobrze rozwinięte.
Linia dolna i brzuch: lekko wznosząca się ku tyłowi, brzuch niepodkasany.
OGON:
Osadzony nieco niżej niż u innych porównywalnych ras. Mocny, dobrze owłosiony. Gdy pies jest w stanie spoczynku, opuszczony w dół, w czasie podniecenia, czy pracy noszony poziomo lub wyżej.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: wysokie, suche, proste i równoległe, ale nie rozstawione szeroko.
Łopatki: długie, ukośnie ułożone, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie stawu barkowego.
Ramiona: ukośne, dostatecznie długie i silne.
Łokcie: swobodne, ustawione równolegle do osi ciała. Nie wystające, ani nie wciśnięte.
Przedramiona: długie, prosto ustawione.
Stawy nadgarstkowe: mocne, sprężyste.
Śródręcza: suche, ustawione lekko ukośnie.
Łapy przednie: ustawione prosto w stosunku do osi ciała. Palce zwarte, wysklepione. Dłuższe palce środkowe nie są wadą, lecz cechą charakterystyczną rasy. Pazury koloru od jasno- do ciemnoszarego. Poduszki dobrze pigmentowane, twarde.
Kończyny tylne: wysokie, suche, dobrze umięśnione. Ustawione równolegle, ani za szeroko, ani za wąsko.
Uda: dostatecznie długie, silne, muskularne.
Kolana: mocne, sprężyste.
Podudzia: długie, z dobrze widocznym ścięgnem.
Stawy skokowe: mocne, sprężyste.
Śródstopia: suche, ustawione prawie pionowo.
Łapy tylne: zwarte i silne, bez wilczych pazurów, reszta odpowiada łapom przednim.
CHODY:
Swobodne i wydajne, kończyny przednie i tylne w ruchu równoległe. W galopie krok długi. W kłusie linia grzbietu prosta. Inochód niepożądany. Ruch we wszystkich rodzajach wydajny i płynny.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: mocna, dobrze, lecz nie nadmiernie przylegająca.
Odmiana krótkowłosa:
Włos: krótki (ale dłuższy i bardziej gęsty niż u porównywalnych ras), mocny, bardzo gęsty, gładko pokrywający ciało. Bez lub z nieznaczną ilością podszerstka.
Odmiana długowłosa:
Włos: miękki, długi, z podszerstkiem lub bez niego. Prosty lub lekko falujący. Długa, falująca sierść dopuszczalna u nasady uszu. Na końcach uszu dopuszczalna sierść aksamitna. Sierść powinna mieć długość 3 - 5 cm, zaś pod szyją, na przedpiersiu i brzuchu powinna być jeszcze dłuższa. Wyraźne frędzle i portki, skracające się ku dołowi. Na ogonie wyraźne pióro. Włosy pomiędzy palcami.
Owłosienie na głowie nieco krótsze.
Umaszczenie: srebrne, sarnie, mysioszare, jak i wszystkie pośrednie odcienie. Głowa i uszy zwykle nieco jaśniejsze. Białe znaczenia dopuszczalne jedynie na klatce piersiowej i palcach. Czasami ciemniejsza, mniej lub bardziej wyraźna pręga na grzbiecie. Psy mające znaczenia koloru czerwono-żółtego mogą otrzymać ocenę jedynie dobrą.
Brązowe znaczenia są poważną wadą.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 59 - 70 cm (idealnie: 62 - 67 cm)
suki: 57 - 65 cm (idealnie: 59 - 63 cm)
Waga:
psy: ok. 30 - 40 kg
suki: ok. 25 - 35 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Poważne wady:
- Odstępstwa od typowej dla rasy budowy, nietypowe cechy płciowe.
- Znaczne odstępstwa od wzrostu, nieprawidłowe proporcje.
- Trzewioczaszka: znaczne odstępstwa np.: zbyt duże fafle, krótka lub spiczasta kufa.
- Uzębienie: brak więcej niż dwóch P1 lub M3.
- Oczy: nieznaczne wady oczu oraz powiek.
- Uszy: zdecydowanie za długie lub za krótkie, niepofałdowane.
- Szyja: duże odchylenia od pożądanego kształtu i muskulatury.
- Grzbiet: niezwiązany, luźny, karpiowaty lub łękowaty, przebudowany zad.
- Klatka piersiowa, brzuch: beczkowata, zbyt płytka lub zbyt krótka klatka piersiowa. Podkasany brzuch.
- Znaczne anomalie w budowie kończyn, np.: nieprawidłowe
kątowanie, odstające łokcie, luźne palce.
- Krowie lub beczkowate ustawienie kończyn.
- Nieprawidłowy, mało swobodny ruch, inochód.
- Poważne wady dotyczące skóry, np.: skóra zbyt delikatna lub zbyt gruba.
- Pośredni rodzaj sierści pomiędzy dopuszczalnymi przez wzorzec.
- Brak dłuższej sierści (frędzli) na uszach lub na brzuchu u odmiany długowłosej. Wełnista sierść u wyżłów krótkowłosych lub kręcona u długowłosych.
- Umaszczenie o innym odcieniu niż szary, np. żółtym lub brązowym.
Ciemnobrązowe podpalanie.
- Duże odchylenia od wagi lub wzrostu, np. wzrost o 2 cm wyższy lub niższy niż podany we wzorcu.
- Nieznaczne wady charakteru.
- Inne poważne odstępstwa od wzorca.
Wady dyskwalifikujące:
- Wady charakteru, np.: bojaźliwość, nerwowość.
- Zupełnie nietypowa, zbyt lekka lub zbyt ciężka budowa.
- Niezachowane proporcje, nieharmonijna budowa.
- Zupełnie nietypowa głowa, np.: typu buldoga.
- Trzewioczaszka: zupełnie nietypowa, np.: wklęsły grzbiet nosa.
- Uzębienie: przodozgryz, tyłozgryz, braki w uzębieniu większe niż podane w wadach poważnych.
- Oczy: entropium, ektropium.
- Uszy: zupełnie nietypowe, np.: odstające na boki.
- Bardzo obwisłe podgardle.
- Grzbiet: bardzo łękowaty lub karpiowaty. Zad mocno przebudowany.
- Klatka piersiowa, brzuch: zdecydowanie beczkowata lub nieprawidłowo modelowana.
- Kończyny: rachityczne lub nieprawidłowo zbudowane.
- Chroniczna kulawizna.
- Nieprawidłowy, bardzo krótki, związany krok.
- Zniekształcona, źle uformowana skóra.
- Częściowy lub zupełny brak sierści.
- Białe znaczenia poza klatką piersiową lub łapami.
- Umaszczenie inne niż szare. Brązowe znaczenia.
- Wzrost zdecydowanie za niski lub za wysoki.
- Inne odchylenia od wzorca. Choroby dziedziczne, np.: epilepsja.
Wszystkie psy wykazujące fizyczne lub psychiczne anomalie powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl
Inne rasy na literrę: W
- Welsh Corgi Cardigan (3473 odsłon)
- Welsh Corgi Pembroke (3030 odsłon)
- West Highland White Terrier (3958 odsłon)
- Wyżeł czeski szorstkowłosy Fousek (9745 odsłon)
- Wyżeł duński (2954 odsłon)
- Wyżeł fryzyjski (4127 odsłon)
- Wyżeł gaskoński (3281 odsłon)
- Wyżeł hiszpański z Burgos (2093 odsłon)
- Wyżeł niemiecki długowłosy (4886 odsłon)
- Wyżeł niemiecki krótkowłosy (10976 odsłon)
- Wyżeł niemiecki ostrowłosy (3803 odsłon)
- Wyżeł niemiecki szorstkowłosy (2564 odsłon)
- Wyżeł pirenejski (3252 odsłon)
- Wyżeł portugalski (3143 odsłon)
- Wyżeł słowacki szorstkowłosy (2979 odsłon)
- Wyżeł węgierski krótkowłosy (2883 odsłon)
- Wyżeł węgierski szorstkowłosy (2485 odsłon)
- Wyżeł włoski krótkowłosy (2116 odsłon)
- Wyżeł włoski szorstkowłosy (4140 odsłon)