Wyżeł włoski szorstkowłosy - opis rasy
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 593 741
Użytkowników online: 9
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Wyżeł włoski szorstkowłosy - opis rasy (4140 odsłon)
Wzorzec FCI nr 165
WYŻEŁ WŁOSKI SZORSTKOWŁOSY
(Spinone Italiano)
Kraj pochodzenia: Włochy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.12.1989
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
W literaturze znajdujemy opisy psa o szorstkiej sierści pochodzenia włoskiego, który może być przodkiem współczesnego Spinone. W swojej książce „Perfekcyjny myśliwy” Selicourt w 1683 roku wspomina gryfona pochodzącego z Włoch i Piemontu. W średniowieczu i XV wieku pies ten często pojawiał się u znanych malarzy; najbardziej znanym
obrazem jest fresk Andrea Mantegna w pałacu książęcym w Mantoue.
WYGLĄD OGÓLNY:
Silna budowa, wiejski (polny) i tęgi; mocny kościec, muskulatura dobrze rozwinięta, szorstka sierść. Pojętny i cierpliwy, poluje na wszystkich terenach; wytrzymały na zmęczenie, bez wahania wchodzi w ciernie i do zimnej wody. Ma znakomite dyspozycje do płaskiego i szybkiego kłusu; jest naturalnym aporterem.
GŁOWA:
Kierunek czaszkowych osi podłużnych wyższych i grzbietu nosa jest rozbieżny.
Mózgoczaszka: o owalnym profilu; widziana z boku ma formę dachu z podwójną pochyłością i z bardzo rozwiniętym guzem potylicznym oraz zaznaczoną bruzdą czołową.
Stop: nie jest zbyt mocno rozwinięty.
Łuki brwiowe: nie są zbyt wystające.
Trzewioczaszka:
Nos: w przedłużeniu grzbietu jest pojemny jak gąbka, wyższy brzeg gruby i silnie zaokrąglony; o jasnoróżowym kolorze u osobników białych, ciemniejszy u osobników białych i pomarańczowych, brązowy u osobników dereszowato-brązowych. Nozdrza są duże i wystające.
Kufa: jej długość równa jest długości części mózgowej czaszki; jej wysokość mierzona w połowie długości sięga 1/3 swojej długości. Profil grzbietu nosa jest prosty lub lekko zakrzywiony. Boki kufy są równoległe, a widziana od przodu kufa tworzy kwadrat. Fafle górne, raczej wąskie, tworzą pod nosem kąt otwarty; końce ich są zaokrąglone, przykrywają dolne fafle, sięgają złączenia, gdzie tworzą widoczną fałdę.
Szczęki: mocne i naturalnie rozwinięte. Policzki są suche.
Zęby: łuki zębowe dobrze rozwinięte; siekacze tworzą zgryz cęgowy lub nożycowy.
Oczy: duże, dobrze otwarte i rozszerzone. Oczodoły prawie okrągłe; powieki przybierają kształt okularu, który nie jest ani wypukły, ani wklęsły. Tęczówka koloru żółto-brunatnego, o odcieniu odpowiadającemu kolorowi umaszczenia.
Uszy: mają praktycznie trójkątny kształt, w długości przekraczają dolną linię gardła o 5 cm lub więcej; w szerokości idą od punktu przyczepienia głowy z szyją, aż do środka łuków policzkowych. Przednie brzegi są przyłożone do policzków, nie spiralne, ale zakręcone do środka; końcówki uszu lekko zaokrąglone, noszone prawie nieustannie w zwisie, uszy prawie się nie podnoszą. Chrząstka jest cienka. Skóra pokryta gęstą sierścią pomieszaną długimi i jaśniejszymi włosami, które powinny być bardziej gęste na bokach.
SZYJA:
Mocna i umięśniona, jest lekko odczepiona od karku i harmonijnie łączy się z barkiem. Jej długość nie powinna być mniejsza niż 2/3 długości głowy; jej obwód sięga 1/3 wysokości kłębu. Niższy brzeg przedstawia podwójne podgardle słabo rozwinięte.
TUŁÓW:
Prawie wpisany w kwadrat.
Grzbiet: kłąb niezbyt wyraźnie uwidoczniony. Szczyty łopatek oddalone od siebie. Profil wyższy tułowia jest podzielony na dwa segmenty: pierwszy ukośny, prawie prostoliniowy, idzie od kłębu aż do 11 kręgu piersiowego, i drugi, lekko wypukły, łączy się z solidnymi i łukowatymi lędźwiami. Zad szeroki i długi, dobrze umięśniony i ukośny, tworzy w poziomie kąt 30-35 stopni, który mierzymy na skosie biodrowym.
Klatka piersiowa: obniża się aż do poziomu łokci, obszerna, głęboka i w połowie wysokości wypukła. Średnica poprzeczna osiąga swoje maksimum w połowie wysokości i stopniowo się zmniejsza w kierunku mostka, ale klatka piersiowa nie ma opływowego kształtu.
Boki: dosyć łukowate i ukośne z dużymi przestrzeniami międzyżebrowymi. Załamania boków są długie, ukośne i otwarte.
Lędźwie: lekko wypukłe, mają silnie rozwinięte mięśnie. Ich długość jest nieco mniejsza niż 1/5 wysokości w kłębie, a szerokość jest prawie równa długości. Profil niższy jest prawie poziomy w okolicy mostkowej, następnie wznosi się lekko do brzucha.
OGON:
Gruby, szczególnie u nasady; noszony poziomo lub opadająco; nie ma frędzli. Kopiuje się go tak, by pozostawić długość 15-25 cm.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: widziane z przodu są idealnie równoległe i prostopadłe do podłoża. Widziane z profilu przedramię jest pionowe, a śródręcza lekko ukośne.
Bark: mocny i długi, mierzy ćwierć wysokości w kłębie, jest ustawione pod kątem 50 stopni do poziomu; swobodny w swoich ruchach bark jest zaopatrzony w dobrze rozwinięte mięśnie.
Śródręcza: płaskie, widziane od przodu idą po pionowej linii przedramienia; widziane z profilu są lekko ukośne. Ich długość wynosi ok. 1/6 wysokości kończyny do łokcia.
Łapy: okrągłe; palce zwarte, pokryte krótką i gęstą sierścią, również w przestrzeniach między palcami. Suche i twarde opuszki są w kolorze szaty. Pazury zakrzywione w kierunku ziemi, odporne, zabarwione, ale nigdy czarne.
Kończyny tylne: widziane z profilu wyższe boki ud są trochę wypukłe; dobrze ukątowane; śródstopia powinny być prostopadłe do podłoża; widziane od tyłu kończyny tylne są równoległe i prostopadłe do podłoża.
Uda: ich długość powinna być mniejsza od 1/3 wysokości w kłębie. Ich szerokość sięga 3/4 długości. Bardzo silnie umięśnione. Ich kierunek jest lekko ukośny z góry na dół i z tyłu do przodu. Wyższe boki są wypukłe.
Podudzia: ich długość trochę przekracza długość uda; ich kątowanie wynosi około 55-60 stopni do poziomu; w swojej wyższej części zaopatrzone są w suche mięśnie. Dobrze zaznaczone umięśnienie podudzia.
Stawy skokowe: szerokie; odległość od podłoża wynosi ok. 1/3 wysokości w kłębie.
Śródstopia: silne i suche, długość równa odległości stawu skokowego do podłoża. Z każdej strony jest pionowe.
Łapy: takie same jak przednie, ale nieco bardziej owalne.
CHODY:
Krok wolny; podczas polowania płaski i szybki kłus, czasami przerywany przez galop.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: dobrze przylegająca do ciała, gruba i sucha. Cieńsza na głowie, gardle, pachwinach, pachach i tylnych częściach tułowia; na zgięciach łokci miękka w dotyku. Tworzy właściwie dwie fałdy które zaczynają się od szczęk i kończą w pierwszej połowie podgardla. Kiedy głowa jest pochylona, zauważamy fałdę na policzku. Barwa skóry zależy od koloru umaszczenia.
Sierść: długości 4-6 cm na tułowiu, krótsza na grzbiecie nosa, głowie, uszach, przednich częściach kończyn i łapach. Na tylnych częściach kończyn sierść jest dłuższa, nigdy frędzlowata. Długie i sztywne włosy przystrajają łuki brwiowe i fafle, tworząc brwi, wąsy i brodę. Sierść jest sztywna, szorstka, ściśnięta i raczej położona; nie ma podszerstka.
Umaszczenie: czysto białe, białe z pomarańczowymi łatami, białe z pomarańczowym nakrapianiem, białe z brązowymi plamami, dereszowate lub dereszowato-brązowe. Umaszczenie niedopuszczalne: szata trójkolorowa, znaczenia podpalane, czarny w każdej formie i kombinacji.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 60 - 70 cm
suki: 55 - 65 cm
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl
WYŻEŁ WŁOSKI SZORSTKOWŁOSY
(Spinone Italiano)
Kraj pochodzenia: Włochy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.12.1989
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ „griffon”.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
W literaturze znajdujemy opisy psa o szorstkiej sierści pochodzenia włoskiego, który może być przodkiem współczesnego Spinone. W swojej książce „Perfekcyjny myśliwy” Selicourt w 1683 roku wspomina gryfona pochodzącego z Włoch i Piemontu. W średniowieczu i XV wieku pies ten często pojawiał się u znanych malarzy; najbardziej znanym
obrazem jest fresk Andrea Mantegna w pałacu książęcym w Mantoue.
WYGLĄD OGÓLNY:
Silna budowa, wiejski (polny) i tęgi; mocny kościec, muskulatura dobrze rozwinięta, szorstka sierść. Pojętny i cierpliwy, poluje na wszystkich terenach; wytrzymały na zmęczenie, bez wahania wchodzi w ciernie i do zimnej wody. Ma znakomite dyspozycje do płaskiego i szybkiego kłusu; jest naturalnym aporterem.
GŁOWA:
Kierunek czaszkowych osi podłużnych wyższych i grzbietu nosa jest rozbieżny.
Mózgoczaszka: o owalnym profilu; widziana z boku ma formę dachu z podwójną pochyłością i z bardzo rozwiniętym guzem potylicznym oraz zaznaczoną bruzdą czołową.
Stop: nie jest zbyt mocno rozwinięty.
Łuki brwiowe: nie są zbyt wystające.
Trzewioczaszka:
Nos: w przedłużeniu grzbietu jest pojemny jak gąbka, wyższy brzeg gruby i silnie zaokrąglony; o jasnoróżowym kolorze u osobników białych, ciemniejszy u osobników białych i pomarańczowych, brązowy u osobników dereszowato-brązowych. Nozdrza są duże i wystające.
Kufa: jej długość równa jest długości części mózgowej czaszki; jej wysokość mierzona w połowie długości sięga 1/3 swojej długości. Profil grzbietu nosa jest prosty lub lekko zakrzywiony. Boki kufy są równoległe, a widziana od przodu kufa tworzy kwadrat. Fafle górne, raczej wąskie, tworzą pod nosem kąt otwarty; końce ich są zaokrąglone, przykrywają dolne fafle, sięgają złączenia, gdzie tworzą widoczną fałdę.
Szczęki: mocne i naturalnie rozwinięte. Policzki są suche.
Zęby: łuki zębowe dobrze rozwinięte; siekacze tworzą zgryz cęgowy lub nożycowy.
Oczy: duże, dobrze otwarte i rozszerzone. Oczodoły prawie okrągłe; powieki przybierają kształt okularu, który nie jest ani wypukły, ani wklęsły. Tęczówka koloru żółto-brunatnego, o odcieniu odpowiadającemu kolorowi umaszczenia.
Uszy: mają praktycznie trójkątny kształt, w długości przekraczają dolną linię gardła o 5 cm lub więcej; w szerokości idą od punktu przyczepienia głowy z szyją, aż do środka łuków policzkowych. Przednie brzegi są przyłożone do policzków, nie spiralne, ale zakręcone do środka; końcówki uszu lekko zaokrąglone, noszone prawie nieustannie w zwisie, uszy prawie się nie podnoszą. Chrząstka jest cienka. Skóra pokryta gęstą sierścią pomieszaną długimi i jaśniejszymi włosami, które powinny być bardziej gęste na bokach.
SZYJA:
Mocna i umięśniona, jest lekko odczepiona od karku i harmonijnie łączy się z barkiem. Jej długość nie powinna być mniejsza niż 2/3 długości głowy; jej obwód sięga 1/3 wysokości kłębu. Niższy brzeg przedstawia podwójne podgardle słabo rozwinięte.
TUŁÓW:
Prawie wpisany w kwadrat.
Grzbiet: kłąb niezbyt wyraźnie uwidoczniony. Szczyty łopatek oddalone od siebie. Profil wyższy tułowia jest podzielony na dwa segmenty: pierwszy ukośny, prawie prostoliniowy, idzie od kłębu aż do 11 kręgu piersiowego, i drugi, lekko wypukły, łączy się z solidnymi i łukowatymi lędźwiami. Zad szeroki i długi, dobrze umięśniony i ukośny, tworzy w poziomie kąt 30-35 stopni, który mierzymy na skosie biodrowym.
Klatka piersiowa: obniża się aż do poziomu łokci, obszerna, głęboka i w połowie wysokości wypukła. Średnica poprzeczna osiąga swoje maksimum w połowie wysokości i stopniowo się zmniejsza w kierunku mostka, ale klatka piersiowa nie ma opływowego kształtu.
Boki: dosyć łukowate i ukośne z dużymi przestrzeniami międzyżebrowymi. Załamania boków są długie, ukośne i otwarte.
Lędźwie: lekko wypukłe, mają silnie rozwinięte mięśnie. Ich długość jest nieco mniejsza niż 1/5 wysokości w kłębie, a szerokość jest prawie równa długości. Profil niższy jest prawie poziomy w okolicy mostkowej, następnie wznosi się lekko do brzucha.
OGON:
Gruby, szczególnie u nasady; noszony poziomo lub opadająco; nie ma frędzli. Kopiuje się go tak, by pozostawić długość 15-25 cm.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: widziane z przodu są idealnie równoległe i prostopadłe do podłoża. Widziane z profilu przedramię jest pionowe, a śródręcza lekko ukośne.
Bark: mocny i długi, mierzy ćwierć wysokości w kłębie, jest ustawione pod kątem 50 stopni do poziomu; swobodny w swoich ruchach bark jest zaopatrzony w dobrze rozwinięte mięśnie.
Śródręcza: płaskie, widziane od przodu idą po pionowej linii przedramienia; widziane z profilu są lekko ukośne. Ich długość wynosi ok. 1/6 wysokości kończyny do łokcia.
Łapy: okrągłe; palce zwarte, pokryte krótką i gęstą sierścią, również w przestrzeniach między palcami. Suche i twarde opuszki są w kolorze szaty. Pazury zakrzywione w kierunku ziemi, odporne, zabarwione, ale nigdy czarne.
Kończyny tylne: widziane z profilu wyższe boki ud są trochę wypukłe; dobrze ukątowane; śródstopia powinny być prostopadłe do podłoża; widziane od tyłu kończyny tylne są równoległe i prostopadłe do podłoża.
Uda: ich długość powinna być mniejsza od 1/3 wysokości w kłębie. Ich szerokość sięga 3/4 długości. Bardzo silnie umięśnione. Ich kierunek jest lekko ukośny z góry na dół i z tyłu do przodu. Wyższe boki są wypukłe.
Podudzia: ich długość trochę przekracza długość uda; ich kątowanie wynosi około 55-60 stopni do poziomu; w swojej wyższej części zaopatrzone są w suche mięśnie. Dobrze zaznaczone umięśnienie podudzia.
Stawy skokowe: szerokie; odległość od podłoża wynosi ok. 1/3 wysokości w kłębie.
Śródstopia: silne i suche, długość równa odległości stawu skokowego do podłoża. Z każdej strony jest pionowe.
Łapy: takie same jak przednie, ale nieco bardziej owalne.
CHODY:
Krok wolny; podczas polowania płaski i szybki kłus, czasami przerywany przez galop.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: dobrze przylegająca do ciała, gruba i sucha. Cieńsza na głowie, gardle, pachwinach, pachach i tylnych częściach tułowia; na zgięciach łokci miękka w dotyku. Tworzy właściwie dwie fałdy które zaczynają się od szczęk i kończą w pierwszej połowie podgardla. Kiedy głowa jest pochylona, zauważamy fałdę na policzku. Barwa skóry zależy od koloru umaszczenia.
Sierść: długości 4-6 cm na tułowiu, krótsza na grzbiecie nosa, głowie, uszach, przednich częściach kończyn i łapach. Na tylnych częściach kończyn sierść jest dłuższa, nigdy frędzlowata. Długie i sztywne włosy przystrajają łuki brwiowe i fafle, tworząc brwi, wąsy i brodę. Sierść jest sztywna, szorstka, ściśnięta i raczej położona; nie ma podszerstka.
Umaszczenie: czysto białe, białe z pomarańczowymi łatami, białe z pomarańczowym nakrapianiem, białe z brązowymi plamami, dereszowate lub dereszowato-brązowe. Umaszczenie niedopuszczalne: szata trójkolorowa, znaczenia podpalane, czarny w każdej formie i kombinacji.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 60 - 70 cm
suki: 55 - 65 cm
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
zkwp.pl
Inne rasy na literrę: W
- Welsh Corgi Cardigan (3473 odsłon)
- Welsh Corgi Pembroke (3030 odsłon)
- West Highland White Terrier (3958 odsłon)
- Wyżeł czeski szorstkowłosy Fousek (9744 odsłon)
- Wyżeł duński (2953 odsłon)
- Wyżeł fryzyjski (4127 odsłon)
- Wyżeł gaskoński (3280 odsłon)
- Wyżeł hiszpański z Burgos (2092 odsłon)
- Wyżeł niemiecki długowłosy (4884 odsłon)
- Wyżeł niemiecki krótkowłosy (10976 odsłon)
- Wyżeł niemiecki ostrowłosy (3803 odsłon)
- Wyżeł niemiecki szorstkowłosy (2564 odsłon)
- Wyżeł pirenejski (3252 odsłon)
- Wyżeł portugalski (3143 odsłon)
- Wyżeł słowacki szorstkowłosy (2979 odsłon)
- Wyżeł weimarski (3777 odsłon)
- Wyżeł węgierski krótkowłosy (2883 odsłon)
- Wyżeł węgierski szorstkowłosy (2484 odsłon)
- Wyżeł włoski krótkowłosy (2116 odsłon)