Wyżeł duński - opis rasy
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 595 013
Użytkowników online: 6
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Wyżeł duński - opis rasy (2954 odsłon)
Wzorzec FCI nr 281
WYŻEŁ DUŃSKI
(Gammel Dansk Honsehund)
Kraj pochodzenia: Dania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.01.1998
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, szczególnie przydatny w polowaniach na ptactwo.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Początek rasy sięga 1710 roku, kiedy Morten Bak, żyjący w Glenstrup niedaleko miast Randers i Hobro, stworzył pierwsze 8 pokoleń poprzez skrzyżowanie psów cygańskich z lokalnymi psami farmerskimi; powstała w ten sposób czysta rasa dereszowatych białych i brązowych psów nazwanych psami Baka lub wyżłami staroduńskimi. Miejscowi rolnicy nazywali swoje psy „Bloodhounds”, ale bardziej prawdopodobne jest, że były potomkami psów gończych pochodzących głównie od Psów Świętego Huberta (Bloodhounds). Prawdopodobne jest również to, iż psy Cyganów pochodziły od hiszpańskich wyżłów i innych ras gończych podobnych wyżej wspomnianym, które w różny sposób przyczyniły się do powstania wyżła staroduńskiego.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies średniego wzrostu, prostokątnej i silnej budowy. Jedną z najbardziej istotnych cech tej rasy jest wyraźna różnica między psem a suką: samiec jest potężny i solidnie zbudowany; suka jest lżejsza, kapryśna i pełna
temperamentu.
WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi
8 : 9.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Sprawia wrażenie psa spokojnego i zrównoważonego. Podczas polowania porusza się raczej powoli, zawsze utrzymując kontakt z myśliwym; spełnia się w roli wyżła bez tworzenia niepotrzebnego niepokoju w polu.
GŁOWA:
Krótka i obszerna, bez wyraźnego przełomu czołowo-nosowego (stopu). Guzowatość potyliczna uwydatniona i wyraźnie łukowata.
Mózgoczaszka:
Czaszka wystarczająco obszerna i wyraźnie zaokrąglona.
Przełom czołowo-nosowy (stop): niewyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: wierzchołek nosa mięsisty, silnie zaznaczony, z szeroko rozwartymi nozdrzami; koloru od ciemnego do jasnowątrobianego.
Kufa: grzbiet nosa szeroki.
Fafle: zwisające mocno od wierzchołka nosa i przykrywające żuchwę. Zwisające wargi nadają głowie charakterystyczną głębię.
Uzębienie: potężne szczęki z regularnym zgryzem nożycowym. Wymagane pełne uzębienie.
Policzki: dobrze zaznaczone, głębokie, bardzo umięśnione.
Oczy: średniej wielkości, nie za głęboko osadzone i niewyłupiaste. Pożądane ciemnobrązowe; lekko opadająca dolna powieka jest tolerowana, lecz nie powinna być faworyzowana.
Uszy: raczej nisko osadzone; szerokie i zaokrąglone na końcach płaty ucha powinny równać się 2/3 długości kufy. Przednia strona ucha wisząca stosunkowo blisko policzka.
SZYJA:
Umięśniona i mocno pokryta sierścią; podgardle jest uznawane za cechę charakterystyczną dla rasy, lecz nie może być zbyt wydatne.
TUŁÓW:
Kłąb: to najwyższy punkt linii grzbietu, dobrze zaznaczony i opadający nieznacznie w stronę zadu.
Grzbiet: silny i mocno umięśniony.
Lędźwie: krótkie, szerokie, silnie związane i umięśnione.
Zad: obszerny, niezbyt krótki, opadający nieznacznie w kierunku ogona.
Klatka piersiowa: głęboka (szczególnie u psów), szeroka, ani niepłaska, ani niebeczkowata; mostek sięgający do łokci; dobrze rozwinięte przedpiersie bardzo pożądane; żebra dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu.
OGON:
Osadzony raczej wyżej niż za nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi. Niekopiowany. Średniej długości, sięgający niemal do stawu skokowego; noszony naturalnie nisko.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: silne, proste i równoległe.
Barki: płaskie przy klatce piersiowej, o silnej muskulaturze widocznej w pozycji statycznej i podczas ruchu.
Ramiona: optymalnej długości, silnie umięśnione.
Łokcie: przylegające do tułowia, jednakże nieskierowane, ani do wewnątrz, ani na zewnątrz, ustawione raczej z tyłu. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem, a przedramieniem.
Przedramiona: proste, o potężnej muskulaturze i mocnym kośćcu.
Nadgarstki: silne.
Śródręcza: lekko pochylone w stosunku do przedramienia.
Łapy: silne i mocne, wygięte, z jędrnymi opuszkami.
Kończyny tylne: Widziane od tyłu są proste i równolegle ustawione. Dobrze kątowane i o mocnym kośćcu.
Uda: umięśnione, optymalnie długie i szerokie. Dobre kątowanie pomiędzy miednicą, a udem.
Stawy kolanowe: silne, dobrze kątowane.
Podudzia: optymalnie długie, umięśnione.
Stawy skokowe: silne i mocne.
Śródstopia: dobre kątowanie pomiędzy podudziem, a śródstopiem.
Stopy: silne i mocne, łukowate, z twardymi opuszkami.
CHODY:
Zasięg kroków tylnych kończyn z dobrym wyprowadzeniem odpowiadający zasięgowi kończyn przednich. Dobre, wysokie noszenie głowy.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: niezbyt cienka, dość napięta i dopasowana na tułowiu i kończynach; na głowie i szyi bardziej luźna, kształtująca podgardle i załamana w kącikach fafli.
Sierść: krótka i gęsta, nieco twarda w dotyku, całkowicie pokrywająca ciało.
Umaszczenie: białe z brązowymi znaczeniami, z kilkoma dużymi lub wieloma małymi, brązowymi łatami. Preferowany odcień od średniego do ciemnego brązu.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 54 - 60 cm, preferowana wysokość powyżej 56 cm
suki: 50 - 56 cm, preferowana wysokość powyżej 52 cm
Waga:
dojrzały pies: 30 - 35 kg
dojrzała suka: 26 - 31 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
zkwp.pl
WYŻEŁ DUŃSKI
(Gammel Dansk Honsehund)
Kraj pochodzenia: Dania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 08.01.1998
Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski, szczególnie przydatny w polowaniach na ptactwo.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Początek rasy sięga 1710 roku, kiedy Morten Bak, żyjący w Glenstrup niedaleko miast Randers i Hobro, stworzył pierwsze 8 pokoleń poprzez skrzyżowanie psów cygańskich z lokalnymi psami farmerskimi; powstała w ten sposób czysta rasa dereszowatych białych i brązowych psów nazwanych psami Baka lub wyżłami staroduńskimi. Miejscowi rolnicy nazywali swoje psy „Bloodhounds”, ale bardziej prawdopodobne jest, że były potomkami psów gończych pochodzących głównie od Psów Świętego Huberta (Bloodhounds). Prawdopodobne jest również to, iż psy Cyganów pochodziły od hiszpańskich wyżłów i innych ras gończych podobnych wyżej wspomnianym, które w różny sposób przyczyniły się do powstania wyżła staroduńskiego.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies średniego wzrostu, prostokątnej i silnej budowy. Jedną z najbardziej istotnych cech tej rasy jest wyraźna różnica między psem a suką: samiec jest potężny i solidnie zbudowany; suka jest lżejsza, kapryśna i pełna
temperamentu.
WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi
8 : 9.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Sprawia wrażenie psa spokojnego i zrównoważonego. Podczas polowania porusza się raczej powoli, zawsze utrzymując kontakt z myśliwym; spełnia się w roli wyżła bez tworzenia niepotrzebnego niepokoju w polu.
GŁOWA:
Krótka i obszerna, bez wyraźnego przełomu czołowo-nosowego (stopu). Guzowatość potyliczna uwydatniona i wyraźnie łukowata.
Mózgoczaszka:
Czaszka wystarczająco obszerna i wyraźnie zaokrąglona.
Przełom czołowo-nosowy (stop): niewyraźny.
Trzewioczaszka:
Nos: wierzchołek nosa mięsisty, silnie zaznaczony, z szeroko rozwartymi nozdrzami; koloru od ciemnego do jasnowątrobianego.
Kufa: grzbiet nosa szeroki.
Fafle: zwisające mocno od wierzchołka nosa i przykrywające żuchwę. Zwisające wargi nadają głowie charakterystyczną głębię.
Uzębienie: potężne szczęki z regularnym zgryzem nożycowym. Wymagane pełne uzębienie.
Policzki: dobrze zaznaczone, głębokie, bardzo umięśnione.
Oczy: średniej wielkości, nie za głęboko osadzone i niewyłupiaste. Pożądane ciemnobrązowe; lekko opadająca dolna powieka jest tolerowana, lecz nie powinna być faworyzowana.
Uszy: raczej nisko osadzone; szerokie i zaokrąglone na końcach płaty ucha powinny równać się 2/3 długości kufy. Przednia strona ucha wisząca stosunkowo blisko policzka.
SZYJA:
Umięśniona i mocno pokryta sierścią; podgardle jest uznawane za cechę charakterystyczną dla rasy, lecz nie może być zbyt wydatne.
TUŁÓW:
Kłąb: to najwyższy punkt linii grzbietu, dobrze zaznaczony i opadający nieznacznie w stronę zadu.
Grzbiet: silny i mocno umięśniony.
Lędźwie: krótkie, szerokie, silnie związane i umięśnione.
Zad: obszerny, niezbyt krótki, opadający nieznacznie w kierunku ogona.
Klatka piersiowa: głęboka (szczególnie u psów), szeroka, ani niepłaska, ani niebeczkowata; mostek sięgający do łokci; dobrze rozwinięte przedpiersie bardzo pożądane; żebra dobrze wysklepione i zachodzące daleko do tyłu.
OGON:
Osadzony raczej wyżej niż za nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi. Niekopiowany. Średniej długości, sięgający niemal do stawu skokowego; noszony naturalnie nisko.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: silne, proste i równoległe.
Barki: płaskie przy klatce piersiowej, o silnej muskulaturze widocznej w pozycji statycznej i podczas ruchu.
Ramiona: optymalnej długości, silnie umięśnione.
Łokcie: przylegające do tułowia, jednakże nieskierowane, ani do wewnątrz, ani na zewnątrz, ustawione raczej z tyłu. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem, a przedramieniem.
Przedramiona: proste, o potężnej muskulaturze i mocnym kośćcu.
Nadgarstki: silne.
Śródręcza: lekko pochylone w stosunku do przedramienia.
Łapy: silne i mocne, wygięte, z jędrnymi opuszkami.
Kończyny tylne: Widziane od tyłu są proste i równolegle ustawione. Dobrze kątowane i o mocnym kośćcu.
Uda: umięśnione, optymalnie długie i szerokie. Dobre kątowanie pomiędzy miednicą, a udem.
Stawy kolanowe: silne, dobrze kątowane.
Podudzia: optymalnie długie, umięśnione.
Stawy skokowe: silne i mocne.
Śródstopia: dobre kątowanie pomiędzy podudziem, a śródstopiem.
Stopy: silne i mocne, łukowate, z twardymi opuszkami.
CHODY:
Zasięg kroków tylnych kończyn z dobrym wyprowadzeniem odpowiadający zasięgowi kończyn przednich. Dobre, wysokie noszenie głowy.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: niezbyt cienka, dość napięta i dopasowana na tułowiu i kończynach; na głowie i szyi bardziej luźna, kształtująca podgardle i załamana w kącikach fafli.
Sierść: krótka i gęsta, nieco twarda w dotyku, całkowicie pokrywająca ciało.
Umaszczenie: białe z brązowymi znaczeniami, z kilkoma dużymi lub wieloma małymi, brązowymi łatami. Preferowany odcień od średniego do ciemnego brązu.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 54 - 60 cm, preferowana wysokość powyżej 56 cm
suki: 50 - 56 cm, preferowana wysokość powyżej 52 cm
Waga:
dojrzały pies: 30 - 35 kg
dojrzała suka: 26 - 31 kg
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
zkwp.pl
Inne rasy na literrę: W
- Welsh Corgi Cardigan (3473 odsłon)
- Welsh Corgi Pembroke (3030 odsłon)
- West Highland White Terrier (3958 odsłon)
- Wyżeł czeski szorstkowłosy Fousek (9745 odsłon)
- Wyżeł fryzyjski (4127 odsłon)
- Wyżeł gaskoński (3281 odsłon)
- Wyżeł hiszpański z Burgos (2093 odsłon)
- Wyżeł niemiecki długowłosy (4885 odsłon)
- Wyżeł niemiecki krótkowłosy (10976 odsłon)
- Wyżeł niemiecki ostrowłosy (3803 odsłon)
- Wyżeł niemiecki szorstkowłosy (2564 odsłon)
- Wyżeł pirenejski (3252 odsłon)
- Wyżeł portugalski (3143 odsłon)
- Wyżeł słowacki szorstkowłosy (2979 odsłon)
- Wyżeł weimarski (3777 odsłon)
- Wyżeł węgierski krótkowłosy (2883 odsłon)
- Wyżeł węgierski szorstkowłosy (2484 odsłon)
- Wyżeł włoski krótkowłosy (2116 odsłon)
- Wyżeł włoski szorstkowłosy (4140 odsłon)