Pudel - opis rasy - Portal "Hodowle.info"

Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.

A : B : C : D : E : F : G : H : I : J : K : L : M : N : O : P : Q : R : S : T : U : V : W : Y : Z

Pudel - opis rasy (3837 odsłon)

Wzorzec FCI nr 172

POCHODZENIE: Francja.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA:
06.03.07.

KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.

KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 9 Psy ozdobne i do
towarzystwa.
Sekcja 2 Pudle.
Nie podlegają próbom pracy.

ZARYS HISTORII RASY:
Etymologicznie, francuskie słowo “caniche” pochodzi od “cane”, francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim nazwa “la caniche”, określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia „barbet” i „caniche” /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia.
Hodowcy włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w
oryginalnym typie i o jednolitym umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi upodobaniami.

WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z
charakterystyczną, kędzierzawą szatą – lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i dumnego.

ISTOTNE PROPORCJE:
• Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki.
• Długość tułowia/ mierzona między łopatką, a guzem
kulszowym/ przekracza nieco wysokość w kłębie.
• Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu.
• Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w
kłębie.

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej
lojalności oraz łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do towarzystwa.

GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia. Głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt delikatna.

OKOLICA MÓZGOCZASZKI:

Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu. Osie podłużne nieco rozbieżne.
Łuki brwiowe: Umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią.

Bruzda czołowa: Szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny).
Stop: Słabo zaznaczony.

OKOLICA TWARZOCZASZKI:

Nos: Dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza. Czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych ; brązowy u pudli brązowych ; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych – brązowy lub czarny.

Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki. Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, nie linia dolnej wargi.

Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych. Kąciki warg
nie mogą być przesadnie zaznaczone.
Szczęka i żuchwa oraz zęby: Zgryz nożycowy. Mocne zęby.

Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki
jarzmowe bardzo mało wydatne.

Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu.

Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwonopłowych mogą być brązowe lub czarne.

Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią. Płaty uszu powinny sięgać do kącików warg.

SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco mniejsza, niż długość głowy.

TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie
wysokość w kłębie.

Kłąb: Umiarkowanie rozwinięty.
Grzbiet Krótki. Linia grzbietu harmonijna i zwarta. Wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża.

Lędźwie: Mocne i umięśnione.

Zad: Zaokrąglony, ale nie opadający.

Pierś: Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko.

Klatka piersiowa: Sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości. U dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części
tylnej.

Brzuch i słabizny: podkasanie zaznaczone, ale nie przesadnie.

OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi. Może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione. W spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu – niesiony ukośnie.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Idealnie proste i równoległe ; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w kłębie.

Łopatki: Dobrze ukątowane i umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową kąt 110°.

Ramię: Długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki.
Staw nadgarstkowy: Tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia.

Śródręcze: Silne i – widziane z boku – niemal proste.

Przednie łapy: Raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli; czarne lub brązowe u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie kolorów – od rogowego po czarny. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czarnych – brązowe lub czarne.

KOŃCZYNY TYLNE: Widziane z tyłu – równoległe ; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie widoczne. Staw skokowy dość dobrze ukątowany. Kąty : biodrowo-udowy, piszczelowo-udowy i piszczelowo-skokowy, powinny być dobrze zaznaczone.

Udo: Dobrze umięśnione i silne.

Śródstopie: Raczej krótkie i proste. Pudel powinien rodzić się bez palców szczątkowych na kończynach tylnych.

Tylne łapy: Takie, jak przednie.

CHÓD/RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście.

SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne, pomarańczowo-płowe (morelowe) i czerwonopłowe, muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana jest srebrna barwa skóry.

SZATA

WŁOS:

Lokowaty: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty, równej długości ; powinien także tworzyć równe loki.

Sznurowy: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 cm.

MAŚĆ: Jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa).
Brązowa: Powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone.

Srebrna: Musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel.
Morelowa (pomarańczowo-płowa): Musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego
koloru.

Czerwona (czerwono-płowa): Musi być jednolita na całym ciele. Absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej).
Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne
otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane.

WYMIARY:

Pudle duże: Powyżej 45 cm do 60 cm, z tolerancją 2 cm powyżej. Duży pudel musi być powiększoną i rozwiniętą kopią pudla średniego, zachowującą jego cechy.

Pudle średnie: Powyżej 35 cm do 45 cm.

Pudle miniaturowe: Powyżej 28 cm do 35 cm. Pudel miniaturowy musi przypominać pomniejszonego pudla średniego, zachowując – na tyle, na ile jest to możliwe – takie same proporcje. Nie może wykazywać żadnych cech skarłowacenia.

Pudle toy: Powyżej 24 cm do 28 cm (pożądany ideał: 25 cm), z tolerancją -1 cm. Toy pudel przypomina pudla miniaturowego i zachowuje te same ogólne proporcje, spełniając wszystkie wymogi wzorca. Wszelkie oznaki skarłowacenia są niedopuszczalne; jedynie guz potyliczny może być słabiej zaznaczony.

WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet.
• Zbyt nisko osadzony ogon.
• Nadmierna pobudliwość.
• Zęby:
Brak 2 P1 nie jest brany pod uwagę
Brak jednego P2 lub symetryczny brak dwóch P2.
• Brak M3 nie jest brany pod uwagę

POWAŻNE WADY:
• Częściowa depigmentacja nosa.
• Bekasi nos.
• Spiczasta kufa.
• Wypukły grzbiet nosa.
• Zęby:
Niesymetryczny brak dwóch PM2.
• Oczy zbyt duże lub zapadnięte, niewystarczająco ciemne
• Zbyt krótkie uszy.
• Opadający zad.
• Ogon zagięty nad grzbietem.
• Zbyt strome kątowanie kończyn tylnych.
• Chód posuwisty lub z długim wykrokiem.
• Rzadka, miękka lub twarda szata.
• Maść niezdecydowana lub niejednolita: srebrna
przeczerniona lub biaława srebrna; spłowiała pomarańczowo-płowa (morelowa), kremowa, beżowa lub
zbyt ciemnobrązowa u pudli brązowych.

WADY ELIMINUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna nieśmiałość.
• Całkowita depigmentacja nosa.
• Brak typu, zwłaszcza głowy.
• Tyłozgryz lub przodozgryz.
• Zęby:
Brak 1 siekacza, 1 kła lub 1 zęba łamacza (górne P4, dolne
M1). Brak jednego P3 lub P4. Brak trzech lub więcej P (z wyjątkiem P1).
• Brak ogona lub naturalnie krótki ogon.
• Palce szczątkowe lub ślad po palcach szczątkowych na
tylnych kończynach.
• Szata niejednolitego koloru.
• Białe łaty.
• Biała sierść na łapach.
• Wzrost powyżej 62 cm u pudli dużych i poniżej 23 cm u toy
pudli.
• Wszelkie oznaki skarłowacenia: okrągła czaszka, brak guza
potylicznego, zbyt wyrazisty stop, wyłupiaste oczy, zbyt
krótka i zadarta kufa, cofnięta żuchwa.
• Bruzda pośrodkowa prawie niewidoczna.
• Bardzo lekki kościec u pudli toy.
• Zagięty ogon, z końcem opadającym na słabiznę lub zad.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne
nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Dodatek do wzorca

UZNANE FRYZURY WYSTAWOWE

Fryzura „Na lwa” /”lwia fryzura”/: Pudle, zarówno o lokowatej, jak i sznurowatej szacie,, powinny mieć ostrzyżone kończyny tylne, aż do żeber. Strzyże się również: kufę – od dolnej powieki w górę i w dół; policzki; przednie i tylne kończyny, oprócz mankietów lub bransolet
i dozwolonych, dodatkowych partiach sierści na kończynach tylnych; ogon, z pozostawieniem okrągłego lub podłużnego pompona. Wąsy wymagane są u wszystkich osobników. Dopuszczalne jest pozostawienie włosa, zwanego „portkami”, na przednich kończynach.

Fryzura „nowoczesna”: Pozostawienie włosa na czterech kończynach jest dopuszczalne jedynie pod warunkiem, że przestrzega się następujących zasad:
1. Należy wystrzyc:
a) dół kończyn przednich – od pazurów do wysokości palca
szczątkowego /pierwszego palca/; dół kończyn tylnych – do takiej samej wysokości. Strzyżenie maszynką, ograniczone do samych palców, jest dopuszczalne
b) głowę i ogon, według zasad opisanych powyżej.
Można wyjątkowo dopuścić przy tej fryzurze:
- pozostawienie pod żuchwą krótkiego włosa, nie dłuższego, niż 1 cm, którego krańce powinny zostać ścięte równolegle do żuchwy.
Tzw. „kozia broda” nie jest dopuszczalna.
- skrócenie pompona na ogonie.
2. Należy skrócić włos na tułowiu, dla uzyskania efektu „lśniącego jedwabiu”, mniej więcej do długości 1 cm. Długość szaty wzrasta stopniowo wokół żeber i w górnych partiach kończyn.
3. Należy uporządkować:
a) włos na głowie – tak, by tworzył kask (czuprynę) umiarkowanej wysokości, jak również poniżej wzdłuż szyi do kłębu, oraz na froncie – równomiernie, bez przerw, aż do wystrzyżonej części łap, wzdłuż lekko ukośnej linii od szczytu mostka w dół. Szata na górnej części uszu i do 1/3 ich długości, może być ostrzyżona nożyczkami lub ogolona maszynką w kierunku „z włosem”. Na dolnej części ucha należy pozostawić włos, którego długość rośnie stopniowo od góry do dołu, kończąc się frędzlami, które można wyrównać.
b) włos na nogach – „portki” lub „pantalony”, odcinają się wyraźnie od gładko wystrzyżonych łap. Długość włosa stopniowo wzrasta ku górze –osiągając na łopatkach i udach długość 4-7 cm /mierzoną przy wyprostowanym włosie/ – proporcjonalnie do wielkości psa, jednak należy unikać wrażenia bufiastości. „Pantalony” na kończynach tylnych nie mogą przeszkadzać dostrzec typowego dla pudla kątowania.
Wszelkie inne, fantazyjne strzyżenia, nie odpowiadające powyższym normom wzorcowym, stanowią wady eliminujące. Niezależnie od tego, którą z wzorcowych fryzur zastosowano, nie może ona wpływać na ocenę na wystawie – oznacza to, że wszystkie psy tej samej klasy, w którejkolwiek z fryzur wzorcowych oceniane są jednakowo.

Fryzura „angielska”: Prócz „lwich” motywów na kończynach
tylnych, pozostawia się dodatkowo mankiety i bransolety. Na głowie pozostawiony jest kask /grzywka/. W przypadku tego typu strzyżenia, wąsy są elementem dowolnym. Dopuszcza się brak wyraźnej granicy strzyżenia szaty na tylnych kończynach. Kask /grzywka/ nie elementem dowolnym (zabrania się używania lakieru do włosów i wszelkich podobnych mu substancji w celu utrzymania stabilnej fryzury).
Pudle, które nie zostały ostrzyżone według wzorca, nie będą (do czasu pozostawania w niewłaściwej fryzurze) oceniane, ani nagradzane podczas wystaw i oficjalnych pokazów, jednakże nie eliminuje ich to z hodowli.

Inne rasy na literrę: P

Papillon (3563 odsłon)
Parson Russell Terrier (1393 odsłon)
Pekińczyk (4137 odsłon)
Pies Faraona (1491 odsłon)
Pies grenlandzki (1329 odsłon)
Pointer (3260 odsłon)
Poitevin (3002 odsłon)
Porcelaine (3119 odsłon)
Pudelpointer (2243 odsłon)