.
Wzorzec FCI nr 20
02.02.1998/F
ARIÉGEOIS
Pochodzenie: Francja.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 24.01.1996
Użytkowość: Pies wykorzystywany do polowania z bronią palną i par force. Średnie rozmiary i lekkość czynią z niego cennego pomocnika, zarówno pracującego pojedynczo, jak i w sforze, z łatwością poruszającego się w trudnym terenie. Najchętniej poluje na zające; ale używany jest także do polowań na sarny i dziki.
Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
sekcja 1.2. Średnie psy gończe.
Podlega próbom pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies lekki, średnich rozmiarów, elegancki i dystyngowany.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Zachowanie: pies ten użytkowany jest zgodnie z tym do czego został wyhodowany, pracuje więc jako doskonały pies gończy, mający wiele inicjatywy i przedsiębiorczości.
Ma mocny głos i szybkie chody.
Charakter: wesoły i towarzyski; spolegliwy.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka widziana od przodu lekko wysklepiona, niezbyt szeroka; guz potyliczny słabo zaznaczony.
Widziana z góry, tylna część czaszki ma lekko owalny kształt.
Czoło jest pełne. Łuki brwiowe słabo zaznaczone.
Stop słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos czarny, dobrze rozwinięty, nozdrza rozwarte.
Wargi napięte, raczej cienkie.
Warga górna powinna dokładnie przykrywać żuchwę, profil kufy nie może być spiczasty.
Kufa prosta lub z lekkim garbonosem, o długości równej długości czaszki.
Szczęki/uzębienie: zgryz nożycowy. Siekacze osadzone prostopadle do szczęk.
Policzki suche.
Oczy duże, brązowe; powieki nie mogą być luźne.
Spojrzenie bystre.
Uszy cienkie, sprężyste, pofałdowane, powinny sięgać do nasady wierzchołka nosa, natomiast nie powinny wystawać poza.
Uszy są wąskie u nasady, osadzone tuż poniżej linii oczu.
SZYJA:
Lekka, raczej szczupła, długa, lekko wysklepiona.
TUŁÓW:
Grzbiet mocno umięśniony i zwarty.
Lędźwie dobrze związane, lekko wysklepione.
Zad dość poziomy.
Klatka piersiowa długa, średniej szerokości, sięga do łokci.
Żebra długie, umiarkowanie wysklepione.
Brzuch lekko podkasany, boki płaskie.
OGON:
Dobrze osadzony, cienki na końcu, sięgający do stawu skokowego.
Noszony wesoło, szablasto wygięty ku górze.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie mocne.
Łopatki średnio ukośne, umięśnione, ale nie ciężkie.
Łokcie przylegające do tułowia.
Kończyny tylne proporcjonalne.
Uda dość długie i umięśnione, ale nie przesadnie.
Stawy skokowe ustawione równolegle do osi tułowia, nisko osadzone.
Brak wilczych pazurów.
Łapy owalne i wydłużone (łapa zajęcza); palce suche i zwarte.
Opuszki i pazury czarne.
RUCH:
Sprężyste i swobodne.
SKÓRA:
Cienka, sprężysta, niezbyt silnie przylega do tułowia, nie występuje jednak podgardle czy fałdy lub zmarszczki.
Śluzówki czarne.
SZATA:
Sierść krótka, delikatna i zwarta.
Umaszczenie białe z czysto czarnymi łatami o wyraźnie odgraniczonych konturach; czasami cętkowane.
Lekkie podpalania na policzkach i nad oczami (?pies czterooki?).
WYMIARY:
Wysokość w kłębie
- psy od 52 do 58 cm,
- suki od 50 do 56 cm.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia.
Głowa:
Czaszka płaska lub zbyt okrągła.
Koniec kufy zbyt kwadratowy.
Obecność zmarszczek lub podgardla.
Oczy okrągłe, widoczna spojówka.
Ucho zbyt płaskie, grube, źle osadzone, zbyt długie lub zbyt krótkie.
Tułów:
Nadmiernie szeroki.
Miękka linia górna.
Zad spadzisty.
Ogon noszony na bok.
Kończyny:
Słaby kościec.
Krowia postawa tylnych kończyn.
Łapa luźna.
Zachowanie:
Osobniki lękliwe.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Brak typu.
Przodozgryz lub tyłozgryz.
Jasne oczy.
Wszelkie inne maści od wymienionych we wzorcu.
Poważne wady anatomiczne.
Widoczne kalectwo.
Osobniki tchórzliwe lub agresywne.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w mosznie.
Związek kynologiczny w Polsce