- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wzorzec FCI nr 236
Pochodzenie: Australia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 19.04.2005
Użytkowanie: terier.
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 2 teriery miniaturowe (do towarzystwa)
Próby pracy nie są wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies zwartej budowy, raczej niskonożny, o średniej długości tułowia, wysmukłej sylwetce. Dostatecznie przy tym silny by polować i zabijać domowe gryzonie. Do czego był używany. Jedwabista, prosta sierść z przedziałkiem biegnącym wzdłuż ciała stanowi dopełnienie obrazu i sprawia, że odnosimy wrażenie iż pies jest wypielęgnowany.
USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Ma typowe dla teriera cechy, jest pełen temperamentu, odważny i żywotny.
GŁOWA:
Średniej długości, kufa jest nieco krótsza od mózgoczaszki. Głowa powinna być mocna, charakterystyczna dla teriera, umiarkowanie szeroka między uszami.
Mózgoczaszka płaska, nie wysklepiona między oczami, z jedwabistą, delikatną w dotyku czuprynką, która nie opada na oczy (długa sierść, opadająca na kufę i policzki jest wysoce niepożądana).
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa czarna.
Wargi cienkie, ściśle przylegające.
Uzębienie: szczęka i żuchwa mocne. Zęby regularnie rozstawione, nie ściśnięte. Siekacze szczęki ściśle przykrywają siekacze żuchwy tworząc zgryz nożycowy.
Oczy powinny być małe, owalne, nigdy okrągłe, ani wyłupiaste, jak najciemniejsze. Ich wyraz jest żywy, inteligentny.
Uszy małe, w kształcie litery „V”. Małżowina winna być cienka. Są osadzone na szczycie czaszki, wyprostowane, nie obrośnięte długą sierścią.
SZYJA:
Średniej długości, zgrabna, z lekkim łukiem, harmonijnie wtapia się w łopatki. Jest okryta długą, jedwabistą sierścią.
TUŁÓW:
Umiarkowanie długi w porównaniu z wysokością psa mierzoną w kłębie.
Górna linia w postawie i akcji zawsze prosta. Poważną wadą jest wysklepienie, bądź zapadnięcie.
Lędźwie silne.
Klatka piersiowa umiarkowanej szerokości i głębokości. Żebra dobrze wysklepione, sięgające ku mocnym lędźwiom.
OGON:
Zwykle jest kopiowany, wysoko osadzony, noszony do góry, ale nie „wesoło”. Nie może być na nim frędzli.
Ogon niekopiowany: trzy pierwsze kręgi powinny być noszone prosto, lub lekko zagięte, ale nie zakręcone nad grzbietem. Ogon nie może być zwinięty. Jego długość pasuje do
sylwetki psa.
Ogon kopiowany, jest taki jak naturalny. Tak skrócony, jak i naturalny ogon nie mogą mieć frędzli.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie o delikatnym obrysie, okrągłej (w przekroju poprzecznym) kości.
Proste, dobrze ustawione pod tułowiem, bez oznak słabości w nadgarstkach.
Łopatki smukłe, wyraźnie pochylone ku tyłowi. Tworzą odpowiedni kąt z ramionami i ściśle przylegają do żeber.
Łokcie nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Kończyny tylne:
Uda dobrze rozwinięte.
Stawy kolanowe dobrze kątowane.
Stawy skokowe odpowiednio kątowane. Oglądane od tyłu powinny być nisko położone i równoległe.
Łapy małe, kocie, o jędrnych opuszkach i zwartych palcach.
Pazury czarne lub bardzo ciemne.
RUCH:
Swobodny, ale nie luźny w łopatkach i łokciach. Łapy i śródręcza nie powinny kierować się ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Kończyny tylne dają mocny impuls, wypchnięcie,
dzięki elastyczności stawów kolanowych i skokowych. Oglądane od tyłu nie powinny być zanadto rozstawione, ani wąskie.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos winien być gładki, delikatny, błyszczący i jedwabisty. Takiej długości, by nie krępować ruchów psa. Pod tułowiem ma być widoczny prześwit. Tak przednie, jak i tylne łapy nie są porośnięte długą sierścią.
Umaszczenie: wszystkie odcienie niebieskie z płowym podpalaniem są uznawane.
Bardziej ceni się intensywne odcienie i wyraźnie odgraniczone podpalania. Srebrna i biała maść są niedopuszczalne. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna.
Pożądane jest, by czuprynka była błękitno-srebrna lub płowa.
Kolor błękitny i podpalanie są następująco rozmieszczone:
podpalanie wokół nasady uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów skokowych. Podpalanie na przednich kończynach jest do nadgarstków, a na tylnych stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje też wokół odbytu.
Błękitna maść ma być czysta, bez płowych lub brązowych nalotów.
Podpalanie jest także czyste, bez czerwonego przesiania.
Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, jednak od 18 miesiąca życia pies powinien być już błękitny.
WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: dla samca ok. 23- 26 cm. Suki są nieco mniejsze.
Waga jest proporcjonalna do wzrostu.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia.
Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym
- Airedale Terrier (1669 odsłon)
- Akita (1741 odsłon)
- Akita amerykańska (1984 odsłon)
- Alaskan Malamute (1625 odsłon)
- American Staffordshire Terrier (1634 odsłon)
- Ariégeois (2132 odsłon)