.
Wzorzec FCI nr 294 /21.04.1997/F
OTTERHOUND
Pochodzenie: Wielka Brytania.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 02.12.1987
Użytkowość: Duży i silny pies gończy, używany początkowo do całodziennych polowań w wodzie, potrafi jednak także doskonale tropić na stałym lądzie.
Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
Sekcja 1.1. Duże psy gończe.
Nie podlega próbom pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies dużych rozmiarów o prostych, nienagannie zbudowanych kończynach, szorstkim włosie, głowie pełnej majestatu, mocno zbudowanym tułowiu, sprężystych chodach o dalekim wykroku.
Szorstki włos z podszerstkiem i duże łapy stanowią jego główne cechy charakterystyczne.
Ruch swobodny.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Pies zrównoważony i miły.
WAŻNE PROPORCJE:
Odległość od wierzchołka nosa do stopu jest nieco mniejsza niż odległość od stopu do guza potylicznego.
GŁOWA:
Duża i wyrazista, o prostych liniach, raczej wyższa niż szersza.
Czoło nie wysklepione, spojrzenie miłe i otwarte.
Cała głowa, za wyjątkiem nosa, porośnięta jest twardym włosem tworzącym wąsy i lekką brodę.
Mózgoczaszka:
Czaszka kopulasto wysklepiona, nie ciężka, ani przesadnie duża, wznosi się od stopu do lekko zaznaczonego guza potylicznego.
Łuki jarzmowe wyraźne.
Stop wyraźny, ale nie przesadny.
Trzewioczaszka:
Nos szeroki, o rozwartych nozdrzach.
Kufa mocna i głęboka.
Wargi obfite, ale nie przesadnie.
Szczęki/uzębienie:
szczęki duże i mocne; zęby dobrze osadzone, idealnie regularny zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne ściśle przykrywają siekacze dolne i osadzone są prostopadle w stosunku do szczęk.Oczy inteligentne, umiarkowanie zagłębione w oczodołach.
Spojówka ledwie widoczna.
Kolor oka i pigmentacja krawędzi powiek zmienia się zależnie od maści (u osobników błękitnych podpalanych oczy mogą być koloru orzechowego)
Oczy żółte są niedopuszczalne.
Uszy stanowią cechę charakterystyczną rasy.
Ucho jest długie, obwisłe, osadzone na wysokości oczu.
Wyciągnięte ku przodowi z łatwością sięgają do wierzchołka nosa.
Są w charakterystyczny sposób sfałdowane, przednia krawędź zagina się lub podwija do wewnątrz, dając ciekawy efekt, przywodzący na myśl draperię.
Tej charakterystycznej cechy nie wolno zaniedbywać.
Ucho porośnięte włosem tworzącym frędzle.
SZYJA:
Długa, mocna, harmonijnie osadzona w łopatkach, ukośna i dobrze zarysowana.
Dopuszczalne jest lekkie podgardle.
TUŁÓW:
Bardzo mocny.
Linia górna pozioma.
Grzbiet szeroki.
Lędźwie krótkie i mocne.
Klatka piersiowa głęboka, pojemna, owalna o dobrze wysklepionych żebrach.
Nie jest ani zbyt szeroka, ani zbyt wąska.
Żebra skierowane ukośnie ku tyłowi.
OGON:
Wysoko osadzony i noszony, kiedy pies ma napiętą uwagę lub w akcji.
Nigdy jednak nie jest zakręcony nad grzbietem.
W spoczynku może być nisko noszony, zwisający.
Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi.
Sięga do stawu skokowego.
Noszony prosto lub lekko zakręcony.
Włos na spodniej części ogona raczej dłuższy i bardziej obfity niż na części górnej.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie o mocnym kośćcu; proste od łokcia do podłoża.
Łopatki dobrze ukątowane (ukośne).
Śródręcza mocne, lekko nachylone.
Kończyny tylne oglądane z dowolnej strony bardzo mocne i silnie umięśnione.
Widziane z tyłu nie są ani zbyt szeroko, ani zbyt wąsko ustawione.
Kątowanie tylnych kończyn średnie.
W naturalnej postawie śródstopie ustawione pionowo.
Uda i podudzia silnie umięśnione.
Staw skokowy umiejscowiony nisko (śródstopie krótkie), nie jest skierowany ani do środka, ani na zewnątrz.
Łapy duże, okrągłe, zwarte.
Opuszki grube, prawidłowo ustawione; zwarte, ale mogą być dość szerokie.
Tylne łapy są tylko nieco mniejsze od przednich.
Skóra pomiędzy palcami powinna być dobrze rozwinięta.
RUCH:
W marszu ruch jest bardzo sprężysty, łapy prowadzone są nisko nad ziemią.
Pies natychmiast przechodzi do swobodnego, aktywnego i regularnego, o długim wykroku kłusa.
W galopie skoki mają wyjątkowo długi zasięg.
SZATA:
Sierść długa (4 do 8 cm), gęsta i szorstka, twarda i nieprzemakalna, ale nie ?drutowata?.
Wygląda jak poszarpana.
Bardziej miękka na głowie i w dolnej partii kończyn.
Wyraźnie widoczny podszerstek.
Włos okrywowy i podszerstek lekko natłuszczony.
Okrywa włosowa nie powinna być w jakiś specjalny sposób przygotowywana na wystawy, pies powinien być prezentowany w stanie naturalnym.
Umaszczenie: wszystkie maści występujące u psów gończych są dopuszczalne:
jednobarwne, piaskowe, z szarym nalotem, czerwone, pszeniczne, niebieskie.
Przy tych maściach mogą występować nieznaczne białe znaczenia na głowie, przedpiersiu, łapach i na końcu ogona.
Białe psy mogą mieć lekkie znaczenia cytrynowe, błękitne lub borsucze.
Czarne podpalane, błękitne podpalane, czarno-kremowe, czasami brązowe, płowo-brązowe i płowo-białe.
Umaszczenia niedopuszczalne:
brązowe z białym, tułów biały z czarnymi lub płowymi wyraźnie odgraniczonymi łatami.
Pigmentacja powinna harmonizować z maścią chociaż nie musi być idealnie taka sama.
Osobnik płowy może mieć wierzchołek nosa i krawędzie powiek brązowe.
Dopuszczalny jest także wierzchołek nosa z niewielkimi plamami depigmentacji.
WYMIARY:
Wysokość w kłębie:
- psy około 67 cm,
- suki około 60 cm.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od stopnia ich nasilenia.
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w mosznie.
Związek Kynologiczny w Polsce