.
Wzorzec FCI nr 9
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.06.1987
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI: grupa 3 teriery
sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pełen wdzięku, zwinny, dobrze umięśniony pies o budowie ani wątłej, ani też ciężkiej.
Głowa winna mieć kształt gruszki lub klina, a jej wyraz gdy pies odpoczywa jest łagodny.
USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Bystry, odważny i pewny siebie. Inteligentny partner o silnym instynkcie łowieckim. Obdarzony dobrym charakterem, dumny, przywiązany do właściciela, ani lękliwy, ani nerwowy. Sympatyczny w spoczynku, w zagrożeniu pełen odwagi.
GŁOWA porośnięta obfitą, prawie białą czuprynką, która jest w dotyku jedwabista.
Mózgoczaszka: wąska, ale głęboka i zaokrąglona.
Stop nie zaznaczony, górna linia głowy poczynając od potylicy aż do końca nosa prosta, bez załamań.
Trzewioczaszka:
Trufla nosowa: nozdrza duże i dobrze wykrojone. Psy niebieskie i niebieskie podpalane powinny mieć ją czarną, wątrobiane i piaskowe mają czubek nosa koloru brązowego.
Kufa dobrze wypełniona pod oczami.
Wargi przylegające, ich kąty nie opadają.
Uzębienie szczęka i żuchwa są długie i zwężają się. Zęby są mocne i duże. Zgryz nożycowy, to znaczy, że siekacze górne przykrywają w ścisłym kontakcie siekacze dolne i są ustawione pionowo.
Oczy małe, błyszczące, głęboko osadzone. Oko o idealnym kształcie ma przypominać trójkąt. Przy umaszczeniu niebieskim kolor oka jest ciemny, przy niebieskim podpalanym
barwa oka jest jaśniejsza, o odcieniu bursztynowym. Wątrobiane i piaskowe bedlington teriery mają oczy jasnoorzechowe.
Uszy średniej wielkości, kształtu orzecha laskowego, nisko osadzone i płasko opadające przy policzkach. Cienkie w dotyku, aksamitne, pokryte krótką i delikatną sierścią, na końcach są ozdobione frędzlami prawie białego, jedwabistego włosa.
SZYJA:
Średniej długości, harmonijnie osadzona, silna przy barkach, stopniowo zwężająca się, bez luźnej skóry na podgardlu. Głowa wysoko noszona.
TUŁÓW:
Mocno umięśniony i wyjątkowo gibki. Jego długość jest trochę większa, jak wysokość mierzona w kłębie.
Grzbiet wraz z lędźwiami ma kształt naturalnego łuku.
Lędźwie wygięte, a od grzbietu biegnie ku nim wznosząca się linia. Najwyższy punkt łuku znajduje się na poziomie lędźwi.
Klatka piersiowa dostatecznie szeroka, głęboka, sięga łokci. Żebra są płaskie.
Dolna linia .Uniesienie lędźwi wpływa na kształt dolnej linii tułowia, która jest zgrabnie podciągnięta.
OGON:
Średniej długości, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, wdzięcznie wygięty. Jest nisko osadzony i nie może być noszony powyżej grzbietu.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie proste, na wysokości klatki piersiowej są szerzej rozstawione niż przy łapach.
Łopatki płaskie i ukośnie ustawione.
Śródręcza długie i lekko skośne, ale nie słabe.
Kończyny tylne umiarkowanej długości, dobrze umięśnione. Tylne
kończyny wydają się dłuższe niż przednie.
Stawy skokowe mocne, nisko umiejscowione, nie są wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
Łapy długie, zajęcze o zwartych i grubych opuszkach.
RUCH:
Pies zdolny do galopu z wielką szybkością, co odzwierciedla się w jego wyglądzie. Ruch bardzo charakterystyczny, gdy jest wolny raczej skrócony, lekki i elastyczny. Z pewnym kołysaniem przy szybkim biegu.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: bardzo specyficzny, gęsty, podobny do przędzy, dobrze odstający od skóry, ale nie szorstki. Wyraźna tendencja do skręcania, szczególnie na głowie i kufie.
Umaszczenie: niebieskie, wątrobiane i piaskowe z podpalaniem lub bez. Ciemna pigmentacja pożądana.
WZROST I WAGA: wzrost ok. 41 cm w kłębie. Lekkie odchylenia w dół u suk i powyżej limitu u psów są tolerowane. Waga oscyluje między 8,2 a 10,4 kg.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na stan zdrowia i samopoczucie psa.
Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być dyskwalifikowane.