Braque d’Auvergne - opis rasy
Nowości
- Ogólnopolska Akcja Sterylizacji - Marzec 2013
- Zapraszamy na seminarium obedience z Joanną Hewelt.
- Pierwsze oznaki choroby, jak to sprawdzić, kiedy reagować
- DOG PROJEKT - POLECA
- Who Is Who in the Dog World
- Pies Bohater poszukiwany
- Ponad tysiąc Labradorów znalazło się w centrum Warszawy!
- Parada Labradorów w Warszawie
Wystawy psów
Imiennik
Opisy ras psów
Informacje ogólne
Weterynaria przepisy
Regulaminy
Słownik pojęć
Felietony
Banery do pobrania
Statystyki
Liczba ogłoszeń: 3149
Oczekujące: 19
Zarejestrowani użytkownicy
Dziś: 0
Ogółem: 3238
Ilość wizyt: 5 628 244
Ilość odsłon: 74 648 995
Użytkowników online: 12
Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.
Braque d’Auvergne - opis rasy (1971 odsłon)
Wzorzec FCI nr 180
BRAQUE D’AUVERGNE
(Braque d’Auvergne)
Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.03.2004
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł z Auvergne jest starą rasą, obecną w prowincji Cantal od ponad dwóch wieków, mającą wspólne pochodzenie z wieloma rasami wyżłów. Została stworzona przez selekcję, w której uczestniczyli Rycerze Maltańscy. Stworzony przez i dla myśliwych, posiada silną tożsamość wzmocnioną wyglądem szaty.
WYGLĄD OGÓLNY:
Krzepki pies, o silnym kośćcu, lecz nie ciężki, o prostych liniach, w charakterystycznym typie; o lekkim chodzie, z elegancją uwydatnioną przez szatę i harmonijne, średnie proporcje. Jego zdolność adaptacji umożliwia okładanie pola na dużych powierzchniach i utrzymanie aktywności przez cały dzień w nawet najbardziej trudnym terenie.
WAŻNE PROPORCJE:
Tułów: długość ciała (od barku do końca tułowia) jest podobnej długości co wysokość w kłębie.
Głębokość klatki piersiowej jest prawie równa połowie wysokości psa w kłębie.
Głowa: długość kufy nieznacznie mniejsza lub równa długości mózgoczaszki.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Pies łagodny, bardzo czuły, inteligentny i posłuszny. O bardzo dobrym węchu; szkolenie polega głównie na rozwijaniu jego naturalnych zdolności. Dobrze dostosowuje się do życia rodzinnego.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka i kufa: długa, proporcjonalna do długości ciała, nieco lżejsza u suk; widziana z góry owalnego kształtu; guz potyliczny lekko zaznaczony; szerokość łuków jarzmowych równa długości mózgoczaszki;
linie czaszki nieznacznie rozbieżne ku przodowi
(charakterystyczne dla typu braque).
Łuki brwiowe: wyraźnie zaznaczone.
Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: wierzchołek stosunkowo szeroki, lśniący, z dobrze rozwartymi nozdrzami, czarny. Grzbiet nosa jest przedłużeniem jego wierzchołka.
Kufa: pozioma, o długości zbliżonej do długości czaszki.
Fafle: stosunkowo duże, górna warga zachodząca na dolną, kącik warg widoczny, widziane z przodu przybierają przy końcu kufy kształt kwadratu.
Uzębienie: szczęki silne, równej długości. Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: stosunkowo duże, koloru ciemnoorzechowego, dobrze osadzone, z dobrze przylegającymi, wybarwionymi powiekami; o wyrazistym szczerym i spokojnym wyrazie.
Uszy: osadzone na linii biegnącej z górnej części nosa do oczu i nieco ku tyłowi; w czasie nasłuchu ucho może przesuwać się powyżej tej linii. Ucho miękkie i lekko aksamitne, obrócone nieznacznie do wewnątrz, ani płaskie ani zbyt skręcone; zaokrąglone końcówki powinny sięgać podstawy wierzchołka nosa, nie przekraczając jednocześnie jego czubka.
SZYJA:
Długości zbliżonej do długości głowy, nieznacznie wygięta, dobrze osadzona w barkach; obecność lekkiego podgardla.
TUŁÓW:
Linia grzbietu: prosta i napięta.
Kłąb: zaznaczony.
Grzbiet: wąski, płaski i krótki.
Lędźwie: szerokie (szczególnie u suk), nieznacznie wypukłe, dobrze związane.
Zad: ścięty (35° od linii grzbietu), widoczne kości biodrowe.
Klatka piersiowa: długa i głęboka, jajowatego kształtu, sięgająca poziomu łokcia, regularnie wznosząca się ku brzuchowi bez wyraźnej przerwy.
Linia podbrzusza: podniesiona łagodnie ku brzuchowi, nie podkasana; bok szeroki, nieznacznie zapadnięty, płynnie łączący się z biodrami.
OGON:
Osadzony raczej wysoko, cylindryczny i niezbyt cienki; kopiowany do długości 15-20 cm lub niekopiowany sięgający stawu skokowego lub niżej; noszony poziomo.
KOŃCZYNY:
W linii tułowia.
Kończyny przednie: proste.
Barki: silne, dobrze umięśnione, nachylone pod kątem 45°, dość swobodne w ruchu.
Łokcie: ustawione w osi ciała.
Przedramiona: długie, proste, mocne i umięśnione.
Nadgarstki: silne, bez zgrubień.
Śródstopia: krótkie, patrząc z profilu, nieznacznie pochyłe.
Kończyny tylne: dobrze kątowane.
Zad: szczupły i dobrze zaznaczony.
Uda: dobrze umięśnione.
Nadgarstki: krótkie i niezbyt cienkie.
Stopy: trochę dłuższe od „kociej łapy” i nieco krótsze od „łapy zajęczej”, nie obrócone do wewnątrz, ani na zewnątrz; z silnymi, krótkimi pazurami i krótkimi, twardymi i jędrnymi poduszkami.
CHODY:
Ruchy nóg o średniej amplitudzie, lecz trwałym rytmie, który decyduje o dużej wytrzymałości psa. Typowym chodem w czasie polowania jest regularny i lekko kołyszący galop.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: wystarczająco cienka, nie za luźna.
Włos: krótki, niezbyt cienki, lśniący, nigdy twardy.
Umaszczenie: czarne z białymi znaczeniami różnego nasilenia; szczególne znaczenia tworzą dwa rozpoznawalne typy: dropiaty lub szary. Różnica ta nie może być stosowana do oddzielenia dwóch psów o budowie tej samej jakości. Głowa powinna być czarna, preferowana biała smuga na kufie przy rozszerzeniu czaszki. Biel może rozlewać się stopniowo po kufie. Białe i dropiate ucho lub część głowy biała i dropiata nie mogą być uznane za wadę.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 57 - 63 cm (60 cm - idealny wzrost)
suki: 53 - 59 cm (56 cm - idealny wzrost)
Tolerowanie odchylenie wynosi + 2, - 1 cm.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
- Czaszka: równoległe linie czaszki i kufy.
- Głowa: zbyt ciężka pod oczami.
- Spojówki: zbyt widoczne.
Poważne wady:
- Czaszka: linie kufy i czaszki zbieżne ku przodowi.
- Kufa: grzbiet nosa wklęsły lub wypukły.
- Uszy: zbyt wysoko osadzone, zbyt krótkie, płaskie, skręcone jak korkociąg.
- Fafle: zbyt krótkie, cienkie przy końcach, zbyt opadające lub miękkie.
- Mostek: zbyt wąski.
Wady dyskwalifikujące:
- Zachowanie - temperament: osobniki zbyt agresywne lub bojaźliwe.
- Głowa: brak charakterystycznego typu wyżła.
- Uzębienie: tolerowany brak P1; brak dwóch innych (P2 lub P3) lub jakiegokolwiek innego zęba (włączając P4) jest dyskwalifikujący.
- Oczy: entropium, ektropium lub ślady zabiegów korekcyjnych; żółta barwa oka (jastrzębie oko), różnokolorowe oczy.
- Kończyny: obecność wilczych pazurów lub śladów ich usunięcia.
- Szata: całkowicie czarna lub biała, brak nakrapiania; śniade znaczenia lub podpalane (płowe) smugi; brak pigmentacji powiek.
- Wysokość: poza limitem podanym we wzorcu (tolerancja wynosi +2 lub -1 cm).
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
źródło: zkwp.pl
BRAQUE D’AUVERGNE
(Braque d’Auvergne)
Kraj pochodzenia: Francja
Data publikacji obowiązującego wzorca: 24.03.2004
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł z Auvergne jest starą rasą, obecną w prowincji Cantal od ponad dwóch wieków, mającą wspólne pochodzenie z wieloma rasami wyżłów. Została stworzona przez selekcję, w której uczestniczyli Rycerze Maltańscy. Stworzony przez i dla myśliwych, posiada silną tożsamość wzmocnioną wyglądem szaty.
WYGLĄD OGÓLNY:
Krzepki pies, o silnym kośćcu, lecz nie ciężki, o prostych liniach, w charakterystycznym typie; o lekkim chodzie, z elegancją uwydatnioną przez szatę i harmonijne, średnie proporcje. Jego zdolność adaptacji umożliwia okładanie pola na dużych powierzchniach i utrzymanie aktywności przez cały dzień w nawet najbardziej trudnym terenie.
WAŻNE PROPORCJE:
Tułów: długość ciała (od barku do końca tułowia) jest podobnej długości co wysokość w kłębie.
Głębokość klatki piersiowej jest prawie równa połowie wysokości psa w kłębie.
Głowa: długość kufy nieznacznie mniejsza lub równa długości mózgoczaszki.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Pies łagodny, bardzo czuły, inteligentny i posłuszny. O bardzo dobrym węchu; szkolenie polega głównie na rozwijaniu jego naturalnych zdolności. Dobrze dostosowuje się do życia rodzinnego.
GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Czaszka i kufa: długa, proporcjonalna do długości ciała, nieco lżejsza u suk; widziana z góry owalnego kształtu; guz potyliczny lekko zaznaczony; szerokość łuków jarzmowych równa długości mózgoczaszki;
linie czaszki nieznacznie rozbieżne ku przodowi
(charakterystyczne dla typu braque).
Łuki brwiowe: wyraźnie zaznaczone.
Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowanie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: wierzchołek stosunkowo szeroki, lśniący, z dobrze rozwartymi nozdrzami, czarny. Grzbiet nosa jest przedłużeniem jego wierzchołka.
Kufa: pozioma, o długości zbliżonej do długości czaszki.
Fafle: stosunkowo duże, górna warga zachodząca na dolną, kącik warg widoczny, widziane z przodu przybierają przy końcu kufy kształt kwadratu.
Uzębienie: szczęki silne, równej długości. Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Oczy: stosunkowo duże, koloru ciemnoorzechowego, dobrze osadzone, z dobrze przylegającymi, wybarwionymi powiekami; o wyrazistym szczerym i spokojnym wyrazie.
Uszy: osadzone na linii biegnącej z górnej części nosa do oczu i nieco ku tyłowi; w czasie nasłuchu ucho może przesuwać się powyżej tej linii. Ucho miękkie i lekko aksamitne, obrócone nieznacznie do wewnątrz, ani płaskie ani zbyt skręcone; zaokrąglone końcówki powinny sięgać podstawy wierzchołka nosa, nie przekraczając jednocześnie jego czubka.
SZYJA:
Długości zbliżonej do długości głowy, nieznacznie wygięta, dobrze osadzona w barkach; obecność lekkiego podgardla.
TUŁÓW:
Linia grzbietu: prosta i napięta.
Kłąb: zaznaczony.
Grzbiet: wąski, płaski i krótki.
Lędźwie: szerokie (szczególnie u suk), nieznacznie wypukłe, dobrze związane.
Zad: ścięty (35° od linii grzbietu), widoczne kości biodrowe.
Klatka piersiowa: długa i głęboka, jajowatego kształtu, sięgająca poziomu łokcia, regularnie wznosząca się ku brzuchowi bez wyraźnej przerwy.
Linia podbrzusza: podniesiona łagodnie ku brzuchowi, nie podkasana; bok szeroki, nieznacznie zapadnięty, płynnie łączący się z biodrami.
OGON:
Osadzony raczej wysoko, cylindryczny i niezbyt cienki; kopiowany do długości 15-20 cm lub niekopiowany sięgający stawu skokowego lub niżej; noszony poziomo.
KOŃCZYNY:
W linii tułowia.
Kończyny przednie: proste.
Barki: silne, dobrze umięśnione, nachylone pod kątem 45°, dość swobodne w ruchu.
Łokcie: ustawione w osi ciała.
Przedramiona: długie, proste, mocne i umięśnione.
Nadgarstki: silne, bez zgrubień.
Śródstopia: krótkie, patrząc z profilu, nieznacznie pochyłe.
Kończyny tylne: dobrze kątowane.
Zad: szczupły i dobrze zaznaczony.
Uda: dobrze umięśnione.
Nadgarstki: krótkie i niezbyt cienkie.
Stopy: trochę dłuższe od „kociej łapy” i nieco krótsze od „łapy zajęczej”, nie obrócone do wewnątrz, ani na zewnątrz; z silnymi, krótkimi pazurami i krótkimi, twardymi i jędrnymi poduszkami.
CHODY:
Ruchy nóg o średniej amplitudzie, lecz trwałym rytmie, który decyduje o dużej wytrzymałości psa. Typowym chodem w czasie polowania jest regularny i lekko kołyszący galop.
OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: wystarczająco cienka, nie za luźna.
Włos: krótki, niezbyt cienki, lśniący, nigdy twardy.
Umaszczenie: czarne z białymi znaczeniami różnego nasilenia; szczególne znaczenia tworzą dwa rozpoznawalne typy: dropiaty lub szary. Różnica ta nie może być stosowana do oddzielenia dwóch psów o budowie tej samej jakości. Głowa powinna być czarna, preferowana biała smuga na kufie przy rozszerzeniu czaszki. Biel może rozlewać się stopniowo po kufie. Białe i dropiate ucho lub część głowy biała i dropiata nie mogą być uznane za wadę.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 57 - 63 cm (60 cm - idealny wzrost)
suki: 53 - 59 cm (56 cm - idealny wzrost)
Tolerowanie odchylenie wynosi + 2, - 1 cm.
WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
- Czaszka: równoległe linie czaszki i kufy.
- Głowa: zbyt ciężka pod oczami.
- Spojówki: zbyt widoczne.
Poważne wady:
- Czaszka: linie kufy i czaszki zbieżne ku przodowi.
- Kufa: grzbiet nosa wklęsły lub wypukły.
- Uszy: zbyt wysoko osadzone, zbyt krótkie, płaskie, skręcone jak korkociąg.
- Fafle: zbyt krótkie, cienkie przy końcach, zbyt opadające lub miękkie.
- Mostek: zbyt wąski.
Wady dyskwalifikujące:
- Zachowanie - temperament: osobniki zbyt agresywne lub bojaźliwe.
- Głowa: brak charakterystycznego typu wyżła.
- Uzębienie: tolerowany brak P1; brak dwóch innych (P2 lub P3) lub jakiegokolwiek innego zęba (włączając P4) jest dyskwalifikujący.
- Oczy: entropium, ektropium lub ślady zabiegów korekcyjnych; żółta barwa oka (jastrzębie oko), różnokolorowe oczy.
- Kończyny: obecność wilczych pazurów lub śladów ich usunięcia.
- Szata: całkowicie czarna lub biała, brak nakrapiania; śniade znaczenia lub podpalane (płowe) smugi; brak pigmentacji powiek.
- Wysokość: poza limitem podanym we wzorcu (tolerancja wynosi +2 lub -1 cm).
UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
źródło: zkwp.pl
Inne rasy na literrę: B
- Basenji (2407 odsłon)
- Bearded Collie (2994 odsłon)
- Bedlington Terrier (1772 odsłon)
- Bergamasco (2507 odsłon)
- Bichon Frise (6725 odsłon)
- Bloodhound (1462 odsłon)
- Bolończyk (15556 odsłon)
- Border Collie (4955 odsłon)
- Border Terrier (2124 odsłon)
- Boston Terrier (4246 odsłon)
- Braque de l'Ariege (1957 odsłon)
- Braque du Bourbonnais (2598 odsłon)
- Braque Saint-Germain (1977 odsłon)
- Buldog francuski (5741 odsłon)
- Bulterier (3014 odsłon)