.
Wzorzec FCI Nr 285 /24.05.2002/F
CHART HISZPAŃSKI
(Galgo espańol, Spanish Greyhound)
Kraj pochodzenia: Hiszpania.
Data publikacji obowiązującego wzorca: 26.05.1982
Przeznaczenie: Pies, który poluje na zające w odkrytym terenie, kierując się wzrokiem.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 - Charty
Sekcja 3 - Charty krótkowłose
Nie podlega próbom pracy.
WYGLĄD OGÓLNY:
Chart dobrego formatu, o długich liniach i długiej głowie, o zwartym kośćcu, głowie wąskiej i długiej, pojemnej klatce piersiowej, bardzo podkasanym brzuchu i bardzo długim ogonie.
Kończyny tylne o prawidłowej postawie, muskularne.
Włos krótki i delikatny lub twardy i półdługi.
WAŻNE PROPORCJE:
Budowa o długich liniach.
Długość nieco większa od wysokości w kłębie.
Preferowane są harmonijne i funkcjonalne proporcje, zarówno w statyce, jak i w ruchu.
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
Charakter poważny, zachowuje się z rezerwą.
Niemniej podczas polowania daje dowód dużej energii i porywczości.
GŁOWA:
Proporcjonalna do ciała, długa, sucha i nie limfatyczna.
Stosunek czaszki do kufy jak 5 : 6 (długość czaszki 5, długość kufy 6)
Linie czaszki i kufy rozbieżne.
Widziane z góry czaszka i kufa powinny być długie, jednolite, bez przesadnych wypukłości.
Kufa długa i wąska.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Wąska, z profilu linie czaszki i kufy nieco rozbieżne.
Szerokość czaszki nie powinna być większa do jej długości.
Przez czaszkę biegnie dobrze zaznaczona w pierwszych 2/3 bruzda czołowa.
Zatoki czołowe i grzebień potyliczny są zaledwie zaznaczone.
Stop: Łagodny, bardzo słabo zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Wierzchołek nosa: Mały, wilgotny, śluzówka czarna.
Kufa: Długa, z profilu tworzy rozwartą linię z linią czaszki.
Lekki garbonos.
Grzbiet nosa wąski.
Wargi: Bardzo suche, warga górna dokładnie przykrywa wargę dolną.
Spojenie warg niewidoczne.
Cienkie, napięte, brzegi warg o ciemnych śluzówkach.
Szczęki/zęby: Zęby mocne, białe, zdrowe, zgryz nożycowy.
Kły bardzo silnie rozwinięte, obecne wszystkie przedtrzonowce.
Oczy: Małe, ukośnie osadzone, kształtu migdałowego, najchętniej ciemne, koloru orzechowego.
Spojrzenie spokojne, łagodne i z rezerwą.
Powieki: Skóra delikatna, brzegi powiek ciemne, bardzo ściśle przylegają do gałki ocznej.
Uszy: Szerokie u nasady, trójkątne, mięsiste w pierwszej 1/3, a delikatniejsze i cieńsze w stronę zaokrąglonego wierzchołka.
Wysoko osadzone.
Kiedy pies ma napiętą uwagę uszy mogą być w 1/3 stojące z załamanymi końcami, skierowanym na boki.
W spoczynku noszone są w kształcie płatka róży, przylegające do czaszki.
Lekko naciągnięte sięgają prawie do spojenia warg.
Podniebienie: W kolorze błon śluzowych, bardzo wyraźnie zaznaczone marszczki podniebienne.
SZYJA:
Długa, na przekroju owalna, spłaszczona, smukła, mocna i giętka.
Wąska w części bliższej czaszce, lekko rozszerza się w części tylnej.
Górna linia szyi lekko wklęsła.
Linia dolna prawie prosta z lekką wypukłością po środku.
TUŁÓW:
Prostokątny, silny i gibki.
Wyraża siłę, zręczność i wytrzymałość.
Klatka piersiowa pojemna; brzuch mocno podkasany.
Linia górna: Grzbiet lekko wklęsły, lędźwie lekko wypukłe, bez gwałtownych załamań, nie kołysze się w ruchu.
Daje wrażenie dużej elastyczności.
Kłąb: Słabo zaznaczony.
Grzbiet: Prosty, długi, wyrazisty.
Lędźwie: Długie, mocne, niezbyt szerokie, góra linia łukowata.
Mięśnie zwarte i długie dają wrażenie elastyczności i siły.
Wysokość w części środkowej lędźwi może przekraczać wysokość w kłębie.
Zad: Długi, mocny, nieco spadzisty.
Klatka piersiowa: Mocna, ale niezbyt szeroka, głęboka ale nie sięga do łokcia, bardzo długa od rękojeści mostka po żebra rzekome.
Rękojeść mostka zaznaczona.
Żebra: Płaskie z szerokimi przestrzeniami międzyżebrowymi.
Powinny być dobrze widoczne i zaznaczone.
Obwód klatki piersiowej jest nieco większy od wysokości w kłębie.
Brzuch i boki: Brzuch gwałtownie podkasany od końca mostka.
Fałdy kolanowe krótkie i suche.
Słabizny długie.
OGON:
Mocny u nasady, nisko osadzony, stopniowo zwężający się ku końcowi, aż do cienkiego końca.
Noszony prosto (między kończynami)
Jest giętki i bardzo długi, sięga znacznie poniżej guza piętowego.
W spoczynku zwisa z końcem sierpowato zakręconym, nieco nachylonym na bok.
Pies może go także trzymać między nogami w ten sposób, że zakręcony koniec ogona prawie dotyka ziemi przednio od kończyn tylnych, jest to jedna z najbardziej typowych cech rasy.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie o idealnej postawie, szczupłe, proste i równoległe.
Śródręcze krótkie i delikatne.
Łapa zajęcza.
Łopatki: Suche, krótkie, ukośne.
Łopatka powinna być wyraźnie krótsza niż ramię.
Ramię: Długie, dłuższe od łopatki, bardzo silnie umięśnione, łokcie swobodne, choć dobrze przylegają do tułowia.
Przedramiona: Bardzo długie, proste i równoległe.
Wyraźnie widoczny kościec i dobrze zaznaczone ścięgna.
Opuszki nadgarstkowe silnie rozwinięte.
Śródręcze: Lekko ukośne, szczupłe i krótkie.
Łapy przednie: Zajęcze, palce zwarte, dobrze wysklepione.
Paliczki długie i mocne.
Opuszki podeszwowe twarde i dobrze rozwinięte.
Błona między palcami umiarkowanie rozwinięta.
Pazury dobrze rozwinięte.
Kątowanie: Kąt łopatkowo-ramienny 110 stopni.
Kąt stawu łokciowego 130 stopni.
Kończyny tylne: Mocne, kościec wyraźnie widoczny, muskularny, mięśnie długie, dobrze rozwinięte.
Postawa idealna z prawidłowym ukątowaniem.
Guzy piętowe dobrze widoczne, śródstopie krótkie i pionowe.
Łapy zajęcze, o palcach wysoko wysklepionych.
Kończyny tylne powinny sprawiać wrażenie dużej siły napędowej i zręczności.
Uda: Bardzo mocne, długie, muskularne i napięte.
Kość udowa możliwie jak najbardziej zbliżona do pozycji pionowej.
Widziane z tyłu na pierwszy rzut oka widoczna jest wyraźnie zaznaczona muskulatura.
Szerokie, spłaszczone i silne, długość uda wynosi 3 długości podudzia.
Podudzie: Bardzo długie, o wyraźnym, szczupłym kośćcu.
Umięśnione w części górnej, mniej umięśnione w części dolnej, z wyraźnie widocznymi żyłami i ścięgnami.
Staw skokowy: dobrze zaznaczony, wyraźnie widoczne ścięgno Achillesa, które musi bardzo mocno rozwinięte.
Śródstopie: Szczupłe, krótkie, pionowo ustawione.
Łapy tylne: Zajęcze, takie same jak przednie.
Kątowanie: Kąt miedniczno-udowy 110 stopni.
Kąt stawu kolanowego 130 stopni.
Kąt stawu skokowego przekracza 140 stopni.
CHODY:
Typowe chody w naturze to galop.
Kłus powinien być wydłużony, kończyny prowadzone nisko nad ziemią.
Elastyczne i mocne.
Nie ma tendencji do inochodu, ani do rzucania na boki.
SKÓRA:
W całości ściśle przylegająca do tułowia, mocna i elastyczna, koloru różowego.
Śluzówki powinny być ciemne.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: Zwarty bardzo cienki, krótki, gładki, porastający całą powierzchnię tułowia aż po przestrzenie międzypalcowe.
Nieco dłuższym na tylnej części ud.
Odmiana szorstkowłosa ma włos twardszy i dłuższy, ale cechy te mogą być zmienne, zawsze jednak równomiernie rozmieszczony na całości tułowia z tendencją do tworzenia brody i wąsów na kufie, oraz brwi i kosmyka na głowie.
Umaszczenie: Wszystkie maści są dopuszczalne.
Za najbardziej typowe uważane są następujące maści, wymienione w kolejności preferencji:
- Płowe i pręgowane mniej lub bardziej ciemno, dobrze pigmentowane.
Chart hiszpański
- Czarne.
- Z łatami czarnymi, ciemnymi i jasnymi.
- Kasztanowe.
- Cynamonowe.
- Żółte.
- Czerwone.
- Białe.
- Z białymi znaczeniami i łaciate.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
psy 62 do 70 cm
suki 60 do 68 cm
U osobników o idealnych proporcjach dopuszczalne jest przekroczenie limitu o 2 cm w górę.
WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
WADY LEKKIE:
- Profil kufy prosty, kufa spiczasta.
- Wyraźnie widoczne skronie.
- Brak jednego dowolnego przedtrzonowca.
- Zgryz cęgowy.
- Ogon nieco krótki, sięgający niewiele poza staw skokowy.
- Blizny i skaleczenia w sezonie polowań.
WADY POWAŻNE:
- Duża głowa.
- Czaszka nadmiernie szeroka i spiczasta kufa.
- Stop bardzo wyraźnie zaznaczony.
- Równoległe osie czaszki i kufy.
- Wyraźne fafle i podgardle.
- Umiarkowany tyłozgryz.
- Brak kłów nie spowodowany wypadkiem.- Oczy jasne, okrągłe, wydatne lub wyłupiaste.
- Ektropium i entropium.
- Uszy krótkie, stojące lub małe.
- Szyja krótka, okrągła.
- Linia grzbietu łęgowata.
- Wysokość w lędźwiach mniejsza od wysokości w kłębie.
- Zad krótki, okrągły lub mało skośny.
- Niedostatecznie duży obwód klatki piersiowej.
- Żebra beczkowate.
- Boki krótkie.
- Muskulatura bardzo okrągła, mało wydłużona.
- Nieprawidłowe postawy kończyn.
- Palce niewystarczająco zwarte.
- Krowia postawa stawów skokowych.
- Opuszki podeszwowe słabo.
- Amputacje uszu i ogona.
- Sylwetka ciężka, gruba, nie sprężysta.
- Niezrównoważony charakter.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Brak typu.
- Rozłupany nos.
- Wyraźny przodozgryz lub tyłozgryz.
- Linia górna bardzo szeroka, płaska, prosta.
- Klatka piersiowa sięgająca daleko poniżej łokcia.
- Wszelkie inne cechy typu wskazujące na krzyżówkę.
- Albinizm.
UWAGA:
Samce muszą mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.
Związek Kynologiczny w Polsce