.
Wzorzec FCI nr 269 /02.02.2001/F
CHART PERSKI - SALUKI
(Saluki)
Kraj pochodzenia: Bliski Wschód / Patronat FCI
Data publikacji obowiązującego wzorca: 25.10.2000
Przeznaczenie: Polowanie i coursing.
Klasyfikacja FCI: Grupa 10 - Charty
Sekcja 1 - Charty długowłose lub z piórem (półdługowłose)
Nie podlega próbom pracy.
WYGLĄD OGÓLNY:
Wygląd saluki powinien cechować wdzięk i harmonia kształtów, a także powinien znamionować dużą prędkość i wytrzymałość, połączone z siłą i energią.
Odmiana krótkowłosa: wszystkie cechy są identyczne z wyjątkiem włosa, który nie tworzy frędzli.
WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia od stawu barkowego do guza kulszowego jest w przybliżeniu równa wysokości w kłębie, choć często pies sprawia wrażenie dłuższego niż jest w rzeczywistości.
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
W stosunku do obcych zachowuje się z rezerwą, ale nie jest lękliwy, ani agresywny.
Godny, inteligentny i niezależny.
GŁOWA:
Długa i wąska, o szlachetnym wyrazie.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Umiarkowanie szeroka między uszami, niewysklepiona
Stop: Nieznacznie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Wierzchołek nosa: Czarny lub brązowy (wątrobiany).
Szczęki/zęby: Szczęki i zęby mocne, zgryz idealny nożycowy, uzębienie pełne i regularne.
Oczy: Koloru ciemnobrązowego do orzechowego, błyszczące, duże i owalne, ale nie wyłupiaste.
Wyraz powinien być łagodny i godny, spojrzenie wierne, odległe.
Uszy: Długie, porośnięte długim, jedwabistym włosem, wysoko osadzone, ruchliwe, opadające po bokach czaszki.
SZYJA:
Długa, giętka, dobrze umięśniona.
TUŁÓW:
Grzbiet: Odpowiednio szeroki.
Lędźwie: lekko wysklepione, dobrze umięśnione.
Zad: Guzy biodrowe szeroko rozstawione.
Klatka piersiowa: wysoka, długa i umiarkowanie wąska.
Ani beczkowata, ani o płaskich żebrach.
Linia dolna: Brzuch wyraźnie podkasany.
OGON:
Długi, nisko osadzony, noszony naturalnie zakręcony.
Na spodniej stronie obfite frędzle z długich, jedwabistych włosów, nie jest puszysty.
U osobników dorosłych nie powinien być noszony powyżej linii grzbietu chyba, że podczas zabawy.
Koniec ogona sięga co najmniej do guza piętowego.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatki: Dobrze nachylone, dobrze umięśnione, ale nie nabite.
Ramię: W przybliżeniu tej samej długości co łopatka, kąt łopatkoworamienny wyraźny.
Przedramię: Długie, proste od łokcia do nadgarstka.
Śródręcze: Możne i giętkie, lekko pochyłe.
Łapy przednie: Łapy umiarkowanej długości, palce długie, zwarte, dobrze wysklepione, ale nie ?kocia łapa?.
Całość jest mocna i elastyczna.
Frędzle między palcami.
KOŃCZYNY TYLNE:
Mocne, stanowiące niezbędną siłę napędową do galopu i skoków.
Udo i podudzie: Dobrze rozwinięte.
Kolano: Umiarkowanie ukątowane.
Staw skokowy: Nisko.
Łapy tylne: Podobne do przednich.
CHODY:
Kłus regularny, harmonijny, swobodny.
Chody lekkie, wydłużone, o dużej sile napędowej.
Chody ani niezbyt wysokie, ani nie drobiące.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: Gładki, miękki i jedwabisty, z frędzlami na tylnej stronie kończyn.
U osobników dorosłych może tworzyć też tworzyć frędzle pod gardłem.
Szczenięta mogą mieć nieznaczne wełniste frędzle na udach i łopatkach.
Odmiana krótkowłosa nie ma frędzli.
Umaszczenie: Wszystkie kolory i kombinacje kolorów są dopuszczalne.
Pręgowanie jest niepożądane.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Średnio od 58 do 71 cm (23 do 28 cali), suki są proporcjonalnie mniejsze.
WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
UWAGA:
Samce muszą mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.
Związek Kynologiczny w Polsce