.
Wzorzec FCI nr 206
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 1987.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 9 Psy ozdobne i do
towarzystwa.
Sekcja 8 Chiny japońskie i pekińczyki.
Nie podlegają próbom pracy.
ZARYS HISTORII RASY: Na podstawie starożytnych dokumentów
przyjmuje się, że w 732 roku przodkowie china japońskiego zostali ofiarowani dworowi japońskiemu przez władców Korei (okres panowania dynastii Silla 377-935 ). Wydaje się, że w ciągu kolejnych stu lat importowano do Japonii większą liczbę psów tej rasy. Według świadectw historycznych psy tej rasy były później sprowadzone przez wysłanników bezpośrednio do Chin (w czasie panowania dynastii Tung, 618-910) oraz do Korei Północnej(w czasie panowania dynastii Po H’ai – 698-926). W okresie panowania Shoguna Tsunayoshi Tokugawa (1680-1709) rasa została wyniesiona do rangi psa salonowego w pałacu Edo. W roku 1613 Brytyjczyk, kapitan Searles, sprowadził china japońskiego do Anglii, a w roku 1853 amerykański wojskowy Perry importował kilka do USA. Dwa spośród tych ostatnich zostały ofiarowane królowej Wiktorii. Od 1868 roku chin japoński stał się psem dam z wyższych sfer. Obecnie jest szeroko znanym psem ozdobnym.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały pies o szerokim pysku; okryty obfitą
szatą; elegancki i pełen wdzięku.
ISTOTNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie jest równa długości
tułowia. Suki mają nieznacznie dłuższy tułów.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Mądry, łagodny i czarujący.
GŁOWA:
OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
Czaszka: Szeroka i zaokrąglona.
Stop: Mocny, z wgłębieniem.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Pysk bardzo krótki i szeroki ; nos na poziomie linii oczu. Kolor nosa czarny lub ciemno cielisty, w zależności od koloru łat.
Szczęka/Żuchwa/Uzębienie: Białe i mocne zęby; ceniony zgryz
cęgowy, lecz dozwolony zgryz nożycowy lub przodozgryz.
Oczy: Duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarnego koloru.
Uszy: Długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone odlegle od siebie.
SZYJA: Raczej krótka, noszona wysoko.
TUŁÓW:
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Szerokie i lekko zaokrąglone.
Klatka piersiowa: Umiarkowanie szeroka i głęboka; żebra
umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Wyraźnie podciągnięty.
OGON: Pokryty pięknym, obfitym i długim włosem; noszony nad
grzbietem.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste przedramiona; kościec delikatny;
część tylna przedramion (poniżej łokcia) ozdobiona piórami.
KOŃCZYNY TYLNE: Umiarkowanie kątowane; tylna partia zadu
ozdobiona piórami.
ŁAPY: Małe, zajęcze, pożądane obfite owłosienie.
CHÓD/RUCH: Elegancki, lekki i dumny.
SZATA
WŁOS: Jedwabista, prosta i długa. Całe ciało, z wyjątkiem głowy,
pokryte jest obfitym owłosieniem Uszy, szyja, uda i ogon ozdobione są obfitymi piórami.
MAŚĆ: Biała z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane są
symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele.
Szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy.
WYSOKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy – ok. 25 cm.
Suki są nieco mniejsze niż samce.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy
uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem
ich stopnia i zasięgu.
• Nos jakiegokolwiek innego koloru, niż czarny u psów z czarnymi
znaczeniami.
• Tyłozgryz; skrzywienie żuchwy.
• Szata jednolicie biała, bez znaczeń; pojedyncze /niesymetryczne/
znaczenia na głowie.
• Lękliwość.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości,
powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra,
całkowicie opuszczone do moszny.