Cirneco dell'Etna - opis rasy - Portal "Hodowle.info"

Wybierz literę a otrzymasz listę ras zaczynających się na daną literę.

A : B : C : D : E : F : G : H : I : J : K : L : M : N : O : P : Q : R : S : T : U : V : W : Y : Z

Cirneco dell'Etna - opis rasy (1369 odsłon)

Wzorzec FCI nr 199

CIRNECO DELL’ETNA
(Cirneco dell’Etna)

TŁUMACZENIE: Olga Jakubiel.

POCHODZENIE: Włochy.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 27.11.1989

UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski, zwłaszcza do polowania na dzikie
króliki.

KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.

Sekcja 7 Pierwotne psy myśliwskie.

Bez prób pracy.

ZARYS HISTORII RASY:

Klasyczne badania nad rasami psów rozproszonymi w basenie Morza Śródziemnego doprowadziły do wniosku, iż cirneco dell’Etna wywodzi się od starożytnych psów myśliwskich, hodowanych w dolinie Nilu w tym samym czasie, co psy faraona, przybyłe na Sycylię z Fenicjanami. Współcześni badacze opowiadają się jednak za nową koncepcją, zgodnie z którą [cirneco dell’Etna] to rodzimie sycylijska rasa, pochodząca dokładnie z okolic w pobliżu Etny. Monety i ryciny dowodzą niezbicie, iż cirneco żyły w tych regionach na wiele stuleci przed naszą erą.

WRAŻENIE OGÓLNE: Pies w typie pierwotnym, o eleganckiej i
smukłej sylwetce, średniego wzrostu, nie toporny, [lecz] mocny i
silny. O nieco wydłużonym ciele, lekkiej budowy; jego ciało wpisuje się w kwadrat; szata delikatna.

ISTOTNE PROPORCJE:

- Długość tułowia odpowiada wysokości w kłębie (kwadratowa
budowa).
- Głębokość klatki piersiowej wynosi nieco mniej, niż odległość od
podłoża do łokcia.
- Długość kufy nie osiąga połowy długości głowy (stosunek czaszki do kufy wynosi 10:8, lecz preferowane są psy, u których długość kufy osiąga długość czaszki).

USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies myśliwski,
przystosowany do trudnego terenu, odpowiedni zwłaszcza do
polowania na dzikie króliki; obdarzony dużym temperamentem, jest jednocześnie łagodny i czuły.

GŁOWA:

OKOLICA MÓZGOCZASZKI:

Czaszka: Podłużnie owalnego kształtu; górne linie czaszki i kufy są bardzo nieznacznie rozbieżne lub równoległe. Górny profil czaszki jest tak delikatnie wypukły, że aż wydaje się niemal płaski; szerokość czaszki między łukami jarzmowymi nie może przekraczać połowy długości głowy; łuki brwiowe nie bardzo wystające; bruzda czołowa tylko delikatnie zaznaczona; grzebień potyliczny i guz potyliczny nieznacznie wykształcone.

Stop: Dobrze zaznaczony; tworzy kąt 140°.

OKOLICA TWARZOCZASZKI:

Nos: Raczej prostokątnego kształtu; dosyć duży; jego kolor
odpowiada kolorowi szaty (raczej ciemnoorzechowy,
jasnoorzechowy, cielistego koloru).

Kufa: Długość kufy stanowi przynajmniej 80% długości czaszki; jej głębokość lub wysokość (mierzona pośrodku kufy) osiąga
przynajmniej jej właściwą długość; jej szerokość (mierzona pośrodku kufy) stanowi mniej, niż połowę jej długości. Zatem kufa jest spiczasta, o prostej górnej linii pyska; jej dolny boczny profil wyznacza żuchwa.

Wargi: Delikatne, cienkie i napięte, zaledwie zakrywające zęby
żuchwy. Słabo widoczna śluzówka w kąciku warg.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Szczęka i żuchwa normalnie
wykształcone, choć nie wydają się mocne; żuchwa delikatnie
wykształcona, z cofniętym podbródkiem. Siekacze, ustawione
prostopadle w szczęce i żuchwie, są idealnie ustawione w linii i
dopasowane. Zęby dobrze wykształcone i kompletne; zgryz
nożycowy.

Policzki: Płaskie.

Oczy: Oczy, które wydają się dosyć małe, są koloru ochry, nie
przesadnie ciemne, bursztynowe lub nawet szare, nigdy zaś brązowe czy ciemnoorzechowe. Usytuowane bocznie. Łagodny wyraz.

Owalnego kształtu, o pigmentacji obwódek oczu odpowiadającej
kolorowi nosa.

Uszy: Osadzone dosyć wysoko i blisko siebie, stojące i sztywne;
małżowina ustawiona do przodu; trójkątnego kształtu, o wąskich
koniuszkach, nie mogą być cięte. Długość uszu stanowi nie więcej, niż połowę długości głowy.

SZYJA: Górny profil mocno łukowaty (wypukły). Długość szyi
równa długości głowy. W kształcie [szyja] przypomina ścięty stożek; widoczne mięśnie, zwłaszcza wzdłuż karku. Skóra delikatna i napięta, ściśle przylegająca; bez podgardla.

TUŁÓW:

Górna linia: Prosta, opadająca łagodnie od kłębu ku zadowi.

Kłąb: Uniesiony ponad linię grzbietu; wąski, ze względu na zbieżność łopatek; połączony harmonijnie z szyją, tworząc nieprzerwaną linię.

Grzbiet: Prosta górna linia, z umiarkowanie rozwiniętymi mięśniami; długość odcinka piersiowego stanowi trzykrotność długości odcinka lędźwiowego.

Lędźwie: Długość lędźwi osiąga ok. 1/5 wysokości w kłębie,
natomiast szerokość lędźwi bliska jest ich długości. Mięśnie krótkie i słabo widoczne, ale mocne.

Zad: Płaska górna linia; kąt nachylenia względem poziomu sięga ok. 45°. Długość tego wąskiego i mocnego opadającego zadu osiąga ok. 1/3 wysokości w kłębie, natomiast jego szerokość stanowi niemal połowę jego długości. Mięśnie zadu nie są widoczne.

Klatka piersiowa: Długość klatki piersiowej przekracza nieco połowę wysokości w kłębie (stanowi ok. 57%), natomiast szerokość (mierzona w najszerszym miejscu) stanowi nieco mniej, niż 1/3 wysokości w kłębie. Klatka piersiowa sięga lub prawie sięga poziomu łokci, jednakże nigdy poniżej. Żebra bardzo nieznacznie wysklepione, ale nigdy płaskie. Obwód klatki piersiowej, przekraczający o ok. 1/8 wysokość w kłębie, czyni klatkę piersiową dosyć wąską.

Dolna linia: Dolna linia harmonizuje z równomiernie unoszącą się
linią, biegnącą wzdłuż brzucha, nie tworząc nagłej przerwy. Brzuch
szczupły i podciągnięty; słabizny długości równej długości okolicy
nerkowej.

OGON: Nisko osadzony, dosyć gruby, równomiernej grubości na
całej długości, dosyć długi, opuszczony do poziomu stawu skokowego lub nieco niżej. W spoczynku – noszony szablowato; gdy pies czuwa
– uniesiony trąbkowato nad grzbietem. Włos gładki.

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe. Widziana z boku –
pionowa linia, biegnąca od szczytu łopatki, dotyka końców palców.
Inna pionowa linia, biegnąca od stawu promieniowo-barkowego,
dzieli przedramię i nadgarstek na dwie, mniej więcej równe, części i kończy się w połowie długości śródręcza. Widziane z przodu,
kończyny muszą być ustawione zgodnie z pionową linią, biegnącą od szczytu łopatki i dzielącą przedramię, nadgarstek, śródręcze i łapę na dwie, mniej więcej równe, części. Wysokość kończyn przednich od podłoża do łokcia przekracza nieco połowę wysokości w kłębie.

Łopatki: Długość łopatki musi stanowić ok. 1/3 wysokości w kłębie; kąt nachylenia poniżej poziomu musi natomiast wynosić 55°. Szczyty łopatek przylegają do siebie nawzajem; kąt łopatkowo-ramieniowy wynosi 115-120°.

Ramię: Jego długość stanowi połowę długości kończyn, mierzonej od podłoża do łokci. Niemal idealnie równoległe lub prawie równoległe względem płaszczyzny pośrodkowej ciała. Nieco ukośne względem poziomu, z widocznymi i wyraźnymi mięśniami.

Łokieć: Osadzony na poziomie lub poniżej linii mostka, równolegle względem płaszczyzny pośrodkowej ciała; kąt ramieniowopromieniowy wynosi ok. 150°.

Przedramię: Jego długość stanowi 1/3 wysokości w kłębie. Proste i równoległe; bardzo wyraźny rów łokciowo-nadgarstkowy; kościec
lekki, lecz mocny.

Nadgarstek: Stanowi przedłużenie prostej linii przedramienia.
Wystająca kość groszkowata.

Śródręcze: Jego długość musi stanowić nie mniej, niż 1/6 wysokości przednich kończyn, mierzonej od podłoża do łokcia. Szersze, niż nadgarstek, lecz płaskie i suche, śródręcze jest nieco nachylone od tyłu ku przodowi. Kościec płaski i drobny.

Przednie łapy: Owalnego kształtu (zajęcza łapa), o zwartych i dobrze wysklepionych palcach; pazury mocne i zagięte, brązowe lub cielisto różowe, prawie brązowe, lecz nigdy czarne; opuszki tego samego koloru, co pazury.

KOŃCZYNY TYLNE: Proste i równoległe. Widziana z boku,
pionowa linia, biegnąca od tylnej części guza miednicowego do
podłoża, dotyka lub prawie dotyka końców palców. Widziana z tyłu, pionowa linia, biegnąca od tylnej części zadu do podłoża, dzieli staw skokowy, śródstopie i tylną łapę na dwie równe części. Długość kończyn tylnych stanowi ok. 93% wysokości w kłębie.

Udo: Długie i szerokie. Jego długość stanowi 1/3 wysokości w kłębie; mięśnie płaskie, zaś tylna krawędź zadu – nieco wypukła; jego szerokość (zewnętrzna powierzchnia) stanowi ¾ jego długości; kąt biodrowo-udowy wynosi ok. 115°.

Kolano: Musi znajdować się w linii pionowej, biegnącej od zadu do
podłoża. Kąt goleniowo-udowy wynosi ok. 120°.

Podudzie: Nieco krótsze, niż udo; nachylone pod kątem 55° poniżej poziomu. Okrywające je mięśnie są suche i bardzo wyraźne. Lekki kościec; wyraźnie zaznaczone zagłębienie wzdłuż ścięgna Achillesa.

Staw skokowy: Odległość od spodniej części łapy do szczytu stawu skokowego stanowi nie więcej, niż 27% wysokości w kłębie; szeroka powierzchnia zewnętrzna; kąt goleniowo-stępowy wynosi ok. 135°. Śródstopie: Jego długość stanowi 1/3 długości przednich kończyn, mierzonej od podłoża do łokcia. Cylindrycznego kształtu, w pionowej pozycji, zatem prostopadłe względem podłoża. Bez palców szczątkowych.

Tylne łapy: Nieco owalne, poza tym posiadające wszystkie cechy
przednich łap.

CHÓD/RUCH: Galop, na przemian z kłusem.

SKÓRA: Delikatna, dobrze przylegająca na całym ciele do tkanki
podskórnej. Kolor zróżnicowany, zgodny z kolorem szaty. Śluzówki i skóra nosa – koloru opisanego w charakterystyce nosa ; nigdy nie mogą być w czarne łaty lub depigmentowane.

SZATA:

WŁOS: Krótki na głowie, uszach i kończynach; półdługi (ok. 3 cm), lecz gładki i płasko przylegający na tułowiu i ogonie; włos prosty i sztywny, jak koński włos.

MAŚĆ:

• Jednobarwna płowa, mniej lub bardziej intensywna, bądź
rozjaśniona – np. izabelowata, śniada, etc.
• Płowa, z mniejszą lub większą ilością bieli (biała strzałka na
głowie, białe znaczenia na klatce piersiowej, białe łapy, biały
koniuszek ogona, biały brzuch; mniej pożądany jest biały
kołnierz). Jednobarwna biała lub biała z rudymi łatami –
dopuszczalna. Płowa szata z nieco jaśniejszymi lub
ciemniejszymi pojedynczymi włosami – także dopuszczalna.

WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:

Wysokość w kłębie:

Psy: Od 46 do 50 cm. Tolerancja do 52 cm.
Suki: Od 42 do 46 cm. Tolerancja do 50 cm.

Waga:

Psy: 10-12 kg.
Suki: 8-10 kg.

WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy
uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Zbieżność osi mózgoczaszki i twarzoczaszki.
• Wklęsła kufa.
• Wyraźny przodozgryz lub tyłozgryz.
• Zez.
• Całkowicie wiszące uszy lub uszy nietoperza.
• Ogon zwinięty nad grzbietem.
• Czarne pazury.
• Czarne opuszki (palcowe i środkowe).
• Czarna pigmentacja, nawet w ograniczonej ilości.
• Jednobarwne brązowe lub wątrobiane umaszczenie.
• Czarne lub brązowe łaty.
• Obecność czarnych lub brązowych włosów.
• Pręgowana szata.
• Czarne śluzówki.
• Całkowita depigmentacja.
• Wysokość 2 cm powyżej lub poniżej wysokości marginalnych, uwzględnionych we wzorcu.

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.

Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra,
całkowicie opuszczone do moszny.

Inne rasy na literrę: C

Cairn Terrier (1862 odsłon)
Canaan Dog (2692 odsłon)
Cavalier King Charles Spaniel (2652 odsłon)
Ceskoslovensky Vlcak (1915 odsłon)
Charcik włoski (2101 odsłon)
Chart afgański (2498 odsłon)
Chart afrykański - Azawakh (2506 odsłon)
Chart arabski - Sloughi (2047 odsłon)
Chart hiszpański (2032 odsłon)
Chart perski (2189 odsłon)
Chart polski (2173 odsłon)
Chart rosyjski borzoj (2370 odsłon)
Chesapeake Bay Retriever (1179 odsłon)
Chihuahua (2075 odsłon)
Chin japoński (2894 odsłon)
Chiński grzywacz (1809 odsłon)
Chow Chow (1811 odsłon)
Clumber Spaniel (1229 odsłon)
Cocker spaniel angielski (2026 odsłon)
Coton de Tulear (2462 odsłon)
Curly Coated Retriever (1374 odsłon)